ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΓΗΠΕΔΟ

 
Ποδόσφαιρο με αδειανές τις εξέδρες. Καθόλου καλό αυτό. Σα να παίζουν ηθοποιοί στη σκηνή του θεάτρου και δεν υπάρχει ψυχή στην πλατεία και στον εξώστη, Σα να μιλάει ο αρχηγός του κόμματος από το μπαλκόνι κα δεν υπάρχει ούτε ένας μαλάκας να κρατάει πανό. Γίνεται αυτό, ρε; Να κυκλοφορεί κανονικά εφημερίδα και να μην την αγοράζει κανείς; Να παίζει κανονικά κανάλι και να μην της κάνει κανείς ούτε ζάπιν.
Δεν είναι ωραίο να μην υπάρχουν στο γήπεδο κα οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας. Καθόλου ωραίο
Όπως δεν είναι ωραίο να βγαίνει από τα αποδυτήρια ενδεκάδα ΠΑΕ του ελληνικού πρωταθλήματος με δέκα αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές. Δεν μετριάζεται το πράμα επειδή μια ομάδα χρησιμοποίησε ορισμένους από τη φίλη Βόρεια Μακεδονία. Οι δέκα στους ένδεκα ήταν ξένοι και ο αστοιχείωτος σπήκερ τους αποκαλούσε… Θεσσαλούς. Ούτε ο Κούγιας, τότε ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, ήταν από τη Λάρισα.

Στο θέμα μας. Με μια κουβέντα. Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο. Περιττός κάθε λόγος για πρωτάθλημα στη μπάλα, όχι στο σκάκι και το κρίκετ, όταν το γήπεδο δεν… στενάζει από θεατές. Μαγικά πάνω στο χορτάρι να κάνουν οι παίκτες, πάνε αδιάβαστα.

Ο μεγάλος Μπόμπυ Μουρ έλεγε: ''Προτιμώ να παίζω σε γήπεδο 30.000 θέσεων, αλλά να είναι γεμάτο, παρά σε μισό από κόσμο γήπεδο με χωρητικότητα 80 και 100 χιλιάδων θέσεων''.
Διαβαστε ακομα:

ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΤΙ ΚΟΛΠΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΤΕΡΙΜ