ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ

Δεν είναι κρατιστής όποιος θέλει να υπάρχει κράτος. Μην το ξευτυλίζουμε το πράμα. Το κράτος είναι ανάγκη, όχι ιδεολογία. Και άσχετη με το κομματικό γίγνεσθαι σε μια χώρα. Άρα, εάν ένας λαός, λόγω λεχριστοσύνης, είναι αδύναμος να κατανοήσει τη χρησιμότητά του κράτους, αντί να μας ζαλίζει τον έρωτα, ας καταργήσει το κράτος του. Αν θεωρήσουμε σαν κράτος το καφενείο, την αντίπαλη ποδοσφαιρική ομάδα, με την οποία βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο.

Το είπαν κράτος, που σημαίνει δύναμη. Δεν το είπαν Ροχάλα, ούτε Τζατζίκι και Σκουπίδι. Δεν γίνεται να κυκλοφορεί κράτος αξιόπιστο και αξιοσέβαστο και να του πιάνει ο άλλος τα οπίσθια. Ήξεραν πολύ καλά πώς να ονοματίζουν κάθε πράμα οι αρχαίοι Μέγιστοι…, μην τους πούμε και Έλληνες, και τους μπερδέψουμε με κάποιους σημερινούς, που στον καθρέπτη αντικρύζουν διαφορετικό τον εαυτό τους.

Το κράτος, λοιπόν, για να σου κάνει τη δουλειά σου χρειάζεται δύναμη, το ένα. Και το άλλο, εσύ, ο πολίτης, να του δίνεις. Έτσι πάει. Πρώτα στα παίρνει το κράτος και μετά κάνει σερβίς σε υγεία, παιδεία, ασφάλεια, οτιδήποτε.

Οι νεοέλληνες δεν θέλουν κράτος. Δικαίωμά τους. Αυτό δεν είναι το περίεργο, αλλά το γιατί το διατηρούν. Μια ζωή, όχι σήμερα που έπαθαν πάρκινσον στο δωδεκαδάκτυλο, τα ‘χουν με το κράτος, που το θεωρούν άδικο, ανίκανο, πουλημένο, άπονο, αντιλαϊκό.
Στην πραγματικότητα, οι αντικυβερνητικές εκδηλώσεις, κομματικές αντιδράσεις, συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις, κοινωνικές αναταραχές, τα πάντα όλα κουβαλούν το γονίδιο αντικρατισμού τους. Έτσι είναι.

Μια χώρα με πολίτες που δεν αισθάνονται φορολογούμενοι αλλά μέλη της Θύρας 7. Γι’ αυτό ο αρχηγός του κόμματος, αυτός που γίνεται πρωθυπουργός, συμπεριφέρεται κι αυτός σαν αρχηγός της Ορίτζιναλ, της Θύρας 13.

Για να μη ξεχνιόμαστε. Μισός αιώνας το κυρίαρχο πολιτικό σύνθημα εν Ελλάδι είναι το «Αλλαγή». Πρώτος τον λίθον βαλέτω, το 1961, ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αυτός λανσάρισε τη μαγική πρέζα. Αλλαγή.

Ο Ανδρέας τα έδωσε όλα με το «Αλλαγή» και μίλησε κατ’ ευθείαν στην ψυχή του μεταοθωμανικού Έλληνα ποντάροντας στο φυλετικό του αντικρατισμό. Μιλάμε ότι η «Αλλαγή», που εκφράζει  την απόλυτη αντιπαλότητα στα όρια του εχθρικού μίσους έναντι κάθε έννοιας κράτους, ήταν το κεντρικό σύνθημα και του Γιώργου Παπανδρέου στις εκλογές του 2009.

Γιατί, η «επανίδρυση» του Κώστα Καραμανλή, για να μην παίζουμε με τις λέξεις και το λουκούμι που υπόσχεται ο Τσίπρας, τι είναι; Εν τέλει, όλα αυτά πρόκειται για γαμημένη αντεθνική προπαγάνδα. Αντί να αναγνωρισθεί ότι την ποιότητα και τη βούληση του λαού τη ξεγυμνώνει  αυτό το κράτος ως έχει, ρίχνουν επάνω του όλες τις κατάρες. Κακοχρονονάχει. Το κράτος.