ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Δεν ξέρω, πραγματικά, πώς να αντιδράσω. Να χαρώ που το Ελεγκτικό Συνέδριο έκοψε τη φόρα Κατρούγκαλου για περικοπές συντάξεων ή να ανησυχήσω για το ενδεχόμενο παράτασης εξ αυτού του λόγου, των διαπραγματεύσεων;

Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει παράταση. Ξεκινάς τη συζήτηση για μέτρα ενός δις και φτάνεις στα τρία. Κι αν κάνεις το δύσκολο, χρεώνεσαι με άλλα τρία, δηλαδή έξι συνολικά. Αν δε τους ζορίσεις περισσότερο, φεύγεις από το παζάρι με φέσι 8-9 δισεκατομμυρίων, που ούτε μπορείς να το περάσεις ούτε να το αντέξεις ούτε να το υλοποιήσεις. Αυτό συμβαίνει από τον Οκτώβριο που είχε προγραμματιστεί να τελειώσει η αξιολόγηση.

Η μία παράταση φέρνει την άλλη και το ένα φέσι το επόμενο. Δώστε όχι και σώστε αλλά δώστε για να σωθείτε, διαμηνύουν οι δανειστές. Εξ ου και οι ...απειλές του πρωθυπουργού προς τους Ευρωπαίους για παραίτηση, που μπορεί να διαψεύδονται από το Μαξίμου, εν τούτοις ταιριάζουν με το κλίμα που έχει δημιουργηθεί.

Έχει απηυδήσει ο άνθρωπος. Ποιος; Αυτός που θα έπαιζε το νταούλι για να χορεύουν οι αγορές και θα έβαζε σε ένα παπούτσι τα πόδια των δανειστών. Για δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα χρόνο είναι στα καναβάτσο. Κι αν χαίρετε κάποιος από αυτό, είναι ο Σόιμπλε. Που φαίνεται να ξεσκονίζει το παλιό σχέδιο του, να μας στείλει στο σπίτι μας με ένα πεσκέσι 50 δις.

Να που μπορεί να οδηγήσει η παράταση...

Διαβάστε ακόμα:

Ολοι οι Ελληνες πλην βουλευτών και δημάρχων...