ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΥΠΑ;ΡΧΟΥΝ ΟΙ... ΠΛΟΥΣΙΟΙ

Ο Μπιλ Γκαιητς (φώτο) είναι ο πλουσιώτερος άνθρωπος στις ΗΠΑ. Βάσει στοιχείων, όπως αναφέρει το έγκυρο περιοδικό Forbes. Κάποιο σχόλιο; Πάντα θα υπάρχει ο πλουσιώτερος άνθρωπος. Αυτό είναι το σχόλιο. Αν δεν ήταν ο Μπιλ Γκαίητς, σίγουρα κάποιος άλλος θα βρισκόταν μ’ αυτόν τον «τίτλο», του περισσότερο ματσωμένου. Το πιθανότερο να μην είναι πλουσιώτερος ο ίδιος προσωπικά, αλλά τα φράγκα να παίζουν στις εταιρείες του.

Υπάρχουν, λοιπόν, οι λεφτάδες, οι μεγιστάνες του χρήματος, αλλά τα νούμερα να μην βρίσκονται στην τσέπη τους, αλλά στις μπίζνες τους. Το λέω όχι για παρηγοριά στους φτωχούς. Όταν φθάσεις να είσαι τόσο χαρτωμένος, όπως π.χ. ο Γκαίητς, δεν είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις. Τα δικά σου πακέτα σε υποχρεώνουν να ενεργείς έτσι, όχι αλλοιώς.

Ένα άλλο στοιχείο χαρακτηριστικό του πλούτου, είναι η διαπίστωση ότι αυξάνονται τα λεφτά κατά 13% των 400 πιο πλουσίων Αμερικάνων, σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Καλό είναι αυτό! Πάρα πολύ καλό για τη... φτωχολογιά. Αποδυτηριάκια, τρελάθηκες;

Σα σήμερα πρώτη Οκτωβρίου, το 1867 εκδόθηκε το Κεφάλαιο του Μαρξ. Μεγάλο κεφάλι ο Τσαρλς, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ο απόστολος του κομουνισμού, ο πρώτος μαρξιστής χωρίς να έχει και πολύ σχέση με τον μαρξισμό, όπως τον εννοούν κάποιοι. Μη χοντρύνουμε την κουβέντα. Συνεχίζουμε το πρόγραμμα μας, εκτός ''Κεφαλαίου'', με τις διαπιστώσεις του Forbes. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Ο φτωχός δεν μπορεί να παράγει χρήμα με την ίδια ευκολία, όπως ο πλούσιος, ο επιχειρηματίας. Επόμενο είναι, από την άλλη, ο πλούσιος να γίνεται πιο πλούσιος. Το πιο φυσιολογικό. Σ’ αυτούς τους 400 πλουσιώτερους των ΗΠΑ είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Σκρούτζ. Και οι 400, αν δεν είναι εισοδηματίες αλλά είναι εν δυνάμει επιχειρηματίες, τότε δεν έχουν άλλη επιλογή(!) παρά να ρίχνουν τα κέρδη τους στον εμπορικό ανταγωνισμό, στην αγορά, δηλαδή στον ωκεανό όπου κολυμπούν φτωχοί, βιοπαλαιστές, εργαζόμενοι. Γι'  αυτούς η καλύτερή τους είναι να κονομάνε οι πλούσιοι, διαφορετικά δεν θα υπάρχουν δουλειές.

Παρακάτω. Δεν υπάρχει ευαγγελιστής του καπιταλισμού. Ουδείς τον σχεδίασε, ουδείς τον προετοίμασε, ουδείς τον ευλόγησε στο ξεκίνημά του. Ούτε γράφτηκαν βιβλία, κόκκινα, ροζ με μωβ πουά, να τον υποδεχθούν, να υποκλιθούν στην  αλήθεια του. Κανένας ποιητής δεν ύμνησε τον καπιταλισμό, κανένας τραγουδοποιός δεν λάτρεψε τον καπιταλισμό. Μόνος του γεννήθηκε ο καπιταλισμός. Κι αυτή είναι η μέγιστη επανάσταση. Όπως μόνος του γεννήθηκε ο ήλιος. Όπως μόνα τους γεννήθηκαν τα ποτάμια. Τι λέμε; Η κορυφαία, και αληθινή, αλλαγή στο σύγχρονο κόσμο είναι ο καπιταλισμός.

Οι αξιοσέβαστοι, κομουνιστές κι όχι, συμφωνούν ότι ο καπιταλισμός ωφελήθηκε από τα κιτάπια του Μαρξ. Ο Εβραιογερμανός φιλόσοφος, όσο κι αν απορρίπτει τον καπιταλισμό, δεν είναι τόσο μπάμιας να μην αναγνωρίζει την πραγματικότητα. Ότι ο μέγας αντίπαλος του κομουνισμού, ο βασικός του εχθρός, δηλαδή ο καταραμένος καπιταλισμός είναι γέννημα των αναγκών.

Ο αριστερός θέλει την κοινωνική ανατροπή. Κάποτε, άγνωστο πότε, θα γίνει, αν τελικά γίνει. Τη μεγάλη αλλαγή, όμως, δεν θα το αποφασίσει ο αριστερός. Ούτε η παγκόσμια αλλαγή με την επικράτηση του κομουνισμού θα ‘ναι απόφαση κάποιου ιερατείου. Όλα θα γίνουν, αν θα γίνουν, διότι νομοτελειακά ο καπιταλισμός θα κλατάρει, θα σκάσει. Τουτέστιν θα μιλήσουν πάλι οι ανάγκες, όχι τα επαναστατικά τσιτάτα.

Διαβαστε ακομα:

Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΡΟΤΣΙΛΝΤ