ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΠΛΑΣΙΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗΣ Ο ΠΑΡΑΜΥΘΗΣ

Τι έγινε, ρε; Ήρθε ο άγιος Βασίλης από την καμινάδα. Υποτίθεται ότι είχατε ραντεβού. Ότι τον περιμένατε. Και, μάλιστα, δεν θα ερχότανε με άδεια χέρια. Μιλάμε για τον Θεό των παιδιών. Τον πιο αγαπημένο τους άγιο. Γιατί είναι ταυτισμένος με τα δώρα. Με τα παιχνίδια.

Όπως και να ‘χει με ενοχλεί η αγιοποίηση, η ηρωοποίηση του μπάρμπα. Και με την ευθύνη των μεγαλύτερων, που οι ίδιοι είναι η σκέτη απάτη, παρουσιάζουν στην πιτσιρικαρία μία ανύπαρκτη ιστορία. Κανονική απάτη.

Κι έχεις από την άλλη το παπαδαριό. Και σου λέει ότι ο κανονικός Αϊ-Βασίλης δεν έχει σχέση με τον εμπορικό άγιο Βασίλη που λανσάρεται ως πλασιέ και τον κατασκεύασαν για λόγους καταναλωτικούς.

Να, όμως, που ο σουπερμαρκετίστικος αη βασίλης υμνείται και τραγουδιέται. Κι αυτόν ακριβώς περιμένουν τα παιδάκια, όχι τον άλλον, τον υποτιθέμενο ορίτζιναλ. Αυτός που παίζει μπάλα κάθε χρόνο είναι ο Βασίλης με τα κατακόκκινα ρούχα, τα γένεια και τα άσπρα μαλλιά, πάντα με το ρούχο της θρησκείας. Όχι με το ρούχο του φιλοσόφου, του δημιουργού, του επιστήμονα, του σκεπτόμενου. Όχι τέτοια πράγματα. Δεν πουλάει σκέψη το κατάστημα, ούτε προβληματισμό. Το αληθινό φως είναι το ψέμα. Το παραμύθι.

Διαβάστε ακόμα:

Πιο χρήσιμος στην κοινωνία ο ψεύτικος Αϊ-Βασίλης