Ο ΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Απεργία. Η μεγάλη εφεύρεση του κατεστημένου. Όχι, ακριβώς. Στην πορεία αυτό που λέγεται Απεργία εντάχθηκε συνειδητά ή, όχι σ' αυτό που λέμε Κατεστημένο. Κι αν θέλαμε πλέον να συνεχίζουμε να ξεχωρίζουμε τα δύο μεγέθη, το Κατεστημένο και την Απεργία, τότε θα λέγαμε ότι περισσότερο λειτουργεί σαν κατεστημένο η απεργία, παρά το ίδιο το κατεστημένο, που όλο και περισσότερο αναζητεί την ανανέωση, την εξυγίανση, την μεγαλύτερη παραγωγικότητα, σε πείσμα του αντιπάλου, δηλαδή της Απεργίας.

Το Κατεστημένο, λοιπόν, από τη φύση του είναι προοδευτικό, γεμάτο ανησυχίες, ανταγωνιστικό, ενώ το υποτιθέμενο αντίπαλο δέος, η Απεργία προσπαθεί να επιβιώσει με τρόπους συντηρητικούς, παραδοσιακούς, παλαιοντολογικούς.

Αυτός που απεργεί, που πρωτοστατεί στην απεργία, είναι ο καλός του έργου. Απ' αυτήν την άποψη μπορεί κάποιος να ομιλεί για εφεύρεση. Ο απεργός είναι αγωνιστής, πολεμάει το δίκαιο, είναι πολιτικοποιημένος και αντιστρατεύεται το κατεστημένο. Είναι η “εφεύρεση” που παίζει και οφελεί τόσο το κατεστημένο, όσο και τους συνδικαλιστές, οι οποίοι βέβαια στόχο δεν έχουν να ανατρέψουν το κατεστημένο, όσο να γίνουν κι αυτοί κομμάτι στο παιχνίδι.

Διαβάστε ακόμα:

Τα προσόντα του «καλού» δημάρχου