ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ...ΡΩΣΙΑ

Τι φταίει και τα σπίτια γεμίζουν με νερά όταν δυναμώσει λιγάκι η βροχούλα. Τι φταίει;

Mε καθυστέρηση... 120(!) και πλέον ετών η Ελλάδα ετοιμάζει σήμερα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των πλημμυρών, που όλα αυτά τα χρόνια έχουν προκαλέσει, μόνο στην Αττική, το θάνατο εκατοντάδων ατόμων. Το πρώτο καμπανάκι κινδύνου είχε χτυπήσει το 1896, χρονιά των Α΄ ολυμπιακών αγώνων, όταν τα νερά της βροχής έπνιξαν 15 ανθρώπους στην μικρή τότε Αθήνα. Και από τότε περίπου μία φορά κάθε δεκαετία η πρωτεύουσα θρηνεί θύματα των καταιγίδων, σχεδόν πάντα στις ίδιες περιοχές.

Είναι μύθος, τελικά, ο ισχυρισμός ότι οι πλημμύρες οφείλονται μόνο στο μπάζωμα των ρεμάτων από αυθαιρετούχους κι όχι στην έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, αυτό που επιτέλους άρχισε να συνειδητοποιεί το κράτος με την όψιμη απόφασή του να ετοιμάσει εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης των πλημμυρών. Μέχρι σήμερα έφταιγαν οι πολίτες, ενώ για τις μεγάλες πλημμύρες του 1961 η αιτία ήταν οι …πυρηνικές δοκιμές της Σοβιετικής Ένωσης.
Διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής. Τι έγραψε η εφημερίδα Μακεδονία σα σήμερα, στις 26 Νοεμβρίου, το 1961.

«Η εντύπωσης της κοινής γνώμης ότι πιθανώς η θεομηνία, η οποία έπληξε το λεκανοπέδιον Αττικής με τον τραγικόν απολογισμόν των δεκάδων θυμάτων, είναι αποτέλεσμα των ατομικών εκρήξεων εις την Ρωσσίαν, δεν αποκλείεται παντελώς από τους αρμοδίους επιστημονικούς κύκλους. Είναι γεγονός, προσθέτουν οι ίδιοι κύκλοι, ότι οι εκρήξεις ατομικών βομβών προκαλούν τοπικάς μετεωρολογικάς διαταραχάς. Κατά πόσον, όμως προκάλεσαν και την θεομηνίαν, μελετάται ήδη επισταμένως υπό της μετεωρολογικής υπηρεσίας και εάν προκύψουν δεδομένα θετικά θα ανακοινωθούν προς ενημέρωσιν του κοινού».

Την παντελή έλλειψη προγραμματισμού περιγράφει και ο Μποστ σε σκίτσο του δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελευθερία, την Κυριακή 12 Νοεμβρίου 1961.

Σε πλημμυρισμένο τοπίο, οι τρεις ήρωες του Μποστ και άλλοι έχουν ανεβεί στις στέγες των σπιτιών για να σωθούν ή, κολυμπούν πάνω σε ξύλα αντί για σωσίβια. Σε πρώτο πλάνο ένα ψόφιο άλογο, η Αθήνα πριν από 50 χρόνια έτρεφε πολύ περισσότερα μεγάλα ζώα, ιδίως στις παρυφές της, και πολλά είχαν βρει το θάνατο στην πλημμύρα. Η μαμά Ελλάς ψαρεύει ένα παπούτσι, μια γυναίκα στη στέγη του σπιτιού της αγναντεύει μακρυά μήπως έρθει βοήθεια, κι ένας γκαζοντενεκές έχει την υπογραφή του Μποστ.

Ο τίτλος, Εξ λε Μπαϊν, παραπέμπει στη γαλλική λουτρόπολη (Aix les Bains).

Διαβάστε ακόμα:

Φοιτιτική επανάσταση για τα σκουπίδια