ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Στη δεκαετία του 1980 η πολιτική σάτιρα «είχε γράψει» με την ατάκα «Φεύγουν οι βάσεις που μένουν», που μάλιστα είχε μελοποιηθεί. Το ίδιο μπορούσε να συμβεί και σήμερα με την ατάκα «Ανοίγουν τα κέντρα κράτησης που κλείνουν».

Ένα θέμα υψίστης σοβαρότητας έχει γίνει αντικείμενο πλάκας, όταν μία «αόρκιστη» και άρα άνευ αρμοδιοτήτων και καθηκόντων υπουργός, ανακοινώνει την κατάργηση των κέντρων κράτησης μεταναστών, μέτρο που καταργεί αμέσως μόλις ορκίζεται και αναλαμβάνει τα καθήκοντα της.

Το θέμα είναι κωμικοτραγικό και στην οπτική του διάσταση. Μία κλούβα μεταφέρει νέους παράνομους μετανάστες το πρωί στην Αμυγδαλέζα και μία άλλη βγάζει άλλους «παλαιούς» το απόγευμα. Κι όμως, η Τασία Χριστοδουλοπούλου ήταν κατηγορηματική μέχρι πρότινος ως προς την αναγκαιότητα κλεισίματος των κέντρων και δεν δεχόταν κουβέντα ούτε για τη μετατροπή τους σε κέντρα κράτησης ανοιχτού τύπου. Μετέφερε τους μετανάστες από τα κέντρα κράτησης στην Ομόνοια και αυτό το θεωρούσε μεταναστευτική πολιτική. Καμία πρόνοια για το που θα κοιμηθούν, τι θα φάνε.

Την προηγούμενη εβδομάδα διευκρίνισε στους συνοριοφύλακες ότι τα κέντρα κράτησης κλειστού τύπου είναι αναγκαίο να συνεχίσουν να λειτουργούν στη χώρα. Εξυπακούεται η συνέχιση της λειτουργίας ορισμένων κέντρων με αυτή τη μορφή (κλειστού τύπου), κυρίως λόγω της αναγκαιότητας ύπαρξης, αλλά και ορισμένων ιδιαίτερων συνθηκών που τα διέπει.

Διαβάστε ακόμα:

Ανοικτή αγκαλιά η εκκλησία στους gay ιερείς