ΛΑΜΠΕΝΤΟΥΖΑ, Η ΦΑΛΚΟΝΕΡΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Η Λαμπεντούζα για τους μετανάστες και πρόσφυγες είναι ότι και η Φαλκονέρα για τους Έλληνες. Ένα νησί σκυλοπνίχτης. Η Φαλκονέρα είναι μία βραχονησίδα στο Μυρτώο πέλαγος κοντά στη Μήλο, όπου το 1966 βυθίστηκε το οχηματαγωγό Ηράκλειον, παρασύροντας στο βυθό εκατοντάδες ανθρώπους. Έκτοτε οι Έλληνες αποκαλούν Φαλκονέρα κάθε ναυάγιο, κάθε αποτυχημένη προσπάθεια. Η Λαμπετούζα είναι ένα νησί ανάμεσα στην Τύνιδα και τη Σικελία, όπου έχουν βυθιστεί πολλά πλοία με μετανάστες και πρόσφυγες, στην προσπάθεια να προσεγγίσουν το νησί, το οποίο κατά την αρχαιότητα Έλληνες και Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν σαν βάση ανεφοδιασμού τους. Το νησί ήταν γνωστό από τον Στράβωνα ως Λεπάδουσα, που κάποτε έγινε στόχος πειρατών και ερημώθηκε.

Στα νεότερα χρόνια η Λαμπεντούζα ή Λαμπηδούσα όπως την αποκαλούσαν χαρακτηριστικά οι Έλληνες ναυτικοί και ιδίως οι ψαράδες, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ψαρότοπους της Μεσογείου. Αποτελούσε τον προσφιλέστερο προορισμό των Αιγινητών σπογγαλιέων που εκμεταλλεύονταν κατ’ αποκλειστικότητα την περιοχή για λογαριασμό των Ιταλών σπογγεμπόρων. Τα λεγόμενα «λαμπηδιανά» (σφουγγάρια), ή «λαμπηδιανοί σπόγγοι» ξεχώριζαν για την ομορφιά τους και την ιδιαίτερη ζήτησή τους.

Κατά τον 15ο αιώνα το νησί ανήκε στους Ισπανούς, αλλά στη συνέχεια με ενδιάμεσες μεταβιβάσεις περιήλθε στον Βασιλιά της Νεάπολης, από τον οποίον περί τα τέλη του 17ου αιώνα, η Μεγάλη Αικατερίνη ζήτησε να το εξαγοράσει για να εγκαταστήσει εκεί μεγάλη ναυτική βάση και να αντισταθμίσει με τον τρόπο αυτό στρατηγικά τη Μάλτα. Παρόμοια, όμως πρόταση στο Βασιλιά της Νεάπολης φέρεται να έκανε την ίδια εποχή και η Αγγλία ακριβώς μετά την κατάληψη της Μάλτας από τον Μέγα Ναπολέοντα, όπου και περιήλθε. Τελικά το 1843 η Λαμπεντούζα περιελήφθη οριστικά στο Βασίλειο των Δύο Σικελιών, του οποίου και ακολούθησε την τύχη.

Στα νεότερα χρόνια το νησί έγινε τόπος εξορίας καταδίκων και πολιτικών εξόριστων μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μουσολίνι ακολουθώντας το γνωστό δόγμα Mare Nostrum και φιλοδοξώντας για την κυριαρχία της Μεσογείου, μετέβαλε το νησί σε μεγάλο ναυτικό οχυρό και ναυτικό σταθμό του ιταλικού στόλου καλύπτοντας ανάγκες ανεφοδιασμού, εξόρμησης και προσβολής νηοπομπών και μεμονωμένων εμπορικών πλοίων. Στις 19 Οκτωβρίου του 1942, κοντά στη Λαμπεντούζα, το ιταλικό αντιτορπιλικό Τζοβάνι ντα Βερρατσάνο δέχθηκε επίθεση και βυθίστηκε από βρετανικό υποβρύχιο.

Διαβάστε ακόμα:

Δουλέμποροι με facebook και twitter