ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΕΞΩ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΕΣ

Θέατρο. Θεατής. Και τα δύο ξεκινούν από το γράμμα θήτα. Από το γράμμα που αρχίζουν οι λέξεις Θεός και θηρίον. Δεν θα τη μπλέξουμε τη κουβέντα γιατί θα πάμε Θεσσαλονίκη μέσω Θιβέτ.

Θέατρο, λοιπόν. Εδώ είμαστε. Από τη λέξη Θέα. Και την είπαν έτσι γιατί πιάνεις επαφή με τον Θεό. Πάει ο άλλος στο θέατρο, κάθεται στο θεωρείο, και στη διάρκεια της παράστασης στέλνει SMS ή, μιλάει στο κινητό, στον διπλανό του. Ακόμα κάνει σχόλια, όχι μουρμουριστά, για το θέαμα που βλέπει.

Τι κάνει ο θεατρίνος; Ο θεατρώνης. Ο θιασάρχης. Πετάνε με τις κλωτσές έξω από την αίθουσατον θεατή. Απλά πράγματα.

Ο ηθοποιός, ο λειτουργός της τέχνης, βεβαίως απευθύνεται στο κοινό, όμως στο θεατρόφιλο κοινό. Ο ηθοποιός, ο δημιουργός, ο υπηρέτης της τέχνης δεν είναι δάσκαλος. Δεν έχει υποχρέωση να μάθει τρόπους στον θεατή.

Επιτέλους. Όταν κάποιος πάει στο θέατρο και δεν σέβεται όχι την τέχνη, μην έχουμε τέτοιες απαιτήσεις, αλλά δεν σέβεται και τους ηθοποιούς και τους άλλους θεατές, τότε να τον πάρουνε καροτσάκι, σηκωτό μέχρι την έξοδο.

Είπαμε. Ο ηθοποιός είναι υπηρέτης της τέχνης, όχι εκείνου του κοινού που είναι ανάξιο να δεχθεί την τέχνη.

Διαβάστε ακόμα:

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ ΝΑ ΡΩΤΗΘΕΙ Ο ΘΕΟΣ