ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

Όλα τα αξιοπρεπή μπουρδέλα της πόλης γνωρίζουν τον κύριο Βρασίδα, τον περισσότερο επιθυμητό επισκέπτη τους. Λιγομίλητος, βλοσυρός, αρχοντάνθρωπος ο εργοστασιάρχης έχει τις δικές του προτιμήσεις τις οποίες μετά χαράς ικανοποιεί κάθε κορίτσι της ''δουλειάς''. Επειδή ο κύριος Βρασίδας είναι ανοιχτοχέρης και το σπουδαιότερο καμία πόρνη δεν παραπονέθηκε ποτέ για ό,τι ξεχωριστό απαιτούσε ο εκλεκτός πελάτης.
Δεν επιδιώκει γνωριμίες και φιλίες ο πράγματι αντικοινωνικός κύριος Βρασίδας. Ούτε σκέψη για γάμο, για οικογένεια. Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, όπου εκεί έμαθε την τέχνη της υφαντουργίας. Και μετά το στρατό δεν έβαλε τίποτα άλλο στην ζωή του εκτός από τη δουλειά του και το μπουρδέλο. Από τα 24 του κιόλας είχε στήσει τη δική του επιχείρηση.

Αθήνα 1920. Κάθε μπουρδέλο έχει φροντίσει να διαθέτει ένα ιδιαίτερο δωμάτιο ειδικά για τον 52χρονο κύριο Βρασίδα. Δεν του έφθανε η επαφή μιας ώρας, ήθελε την παρέα της πουτάνας μέχρι το πρωί. Ήξεραν τις αδυναμίες του, ήταν ο απόλυτα παθητικός αρσενικός. Η κοπέλλα ήταν εκείνη που έπαιρνε όλες τις πρωτοβουλίες, αυτός αφηνόταν στα χέρια της, στο στόμα της και εισέπραττε ηδονή από κάθε γωνιά του σώματός του. Ποτέ δεν φίλησε γυναίκα στο στόμα, στο λαιμό, στο στήθος, πουθενά.

Παρατήρησε ότι απουσίαζε το όνομα της Πασχαλιάς από την κατάσταση πληρωμών των εργαζομένων. Ο λογιστής τον πληροφόρησε ότι το κορίτσι έφυγε, παραιτήθηκε. Εδώ και μήνες δεν έχει ξεκολλήσει η σκέψη του Βρασίδα απ' αυτήν την εργάτρια. Έμοιαζε με πουτάνα, περισσότερο και από πουτάνα. Πρόστυχα χείλη, φιλήδονο βλέμμα, και μια περπατησιά που αναστατώνει κάθε άντρα. Κι όμως, η Πασχαλιά στα 19 άγουρα ακόμα χρόνια της ως χαρακτήρας και σε συμπεριφορά δεν έχει σχέση με την κορμοστασιά της που φωτοβολούσε αισθησιασμό.

Είχε στη δούλεψή του ο Βρασίδας την Πασχαλιά και ένοιωθε μπερδεμένος, δεν ήξερε τι ήθελε απ' αυτήν, τι να κάνει. Και τώρα η Πασχαλιά εξαφανίστηκε. Τηλεφώνησε στην κυρία Ελπινίκη, μια ξεπεσμένη αριστοκράτισσα, βετεράνο προξενήτρα. Γυναίκα του σχοινιού και του παλουκιού. Το αποφάσισε ο Βρασίδας. Θα ζητήσει σε γάμο την Πασχαλιά. Θα 'ναι το έπαθλο ζωής γι' αυτόν. Το δικαιούται. Το αξίζει. Το τελευταίο που σκέπτεται είναι το “Όχι” της εργάτριας. Τι διάολο! Νέος είναι ακόμα, υγιής, πλούσιος κι αυτή πάμπτωχη. Η πρότασή του θα 'ναι δώρο για την Πασχαλιά, αλλά και την μάνα της.

Περιμένει τα νέα από την κυρία Ελπινίκη ο Βρασίδας στο σπίτι του, που βρίσκεται έξω από την πόλη, όπως και το εργοστάσιο του. Παρά τα χρόνια της και τα κιλά της η γυναίκα απλώνει την κομψότητα και τη διακριτικότητα που την χαρακτηρίζει λόγω της καταγωγής της. Με τον τρόπο της, λοιπόν, έφερε τα νέα η προξενήτρα.

“Κύριε Βρασίδα, το κορίτσι δεν είναι μπλεγμένο σε καμία ερωτοδουλειά, όμως... Η μητέρα της, διότι αυτή αποφασίζει, όχι η μικρά, αφού σ' ευχαριστεί για την τιμητική πρότασή σου, φρονεί ότι ένας τέτοιος γάμος δεν θα έχει ευτυχή συνέχεια... Επειδή η Πασχαλιά είναι άπειρη, ύστερα γιατί, το καταλαβαίνετε, υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας...”.

-Αρκετά, κυρία Ελπινίκη... , την διέκοψε με θυμό που δεν κρυβόταν ο υποψήφιος γαμπρός.
Ο Βρασίδας αισθάνθηκε τιποτένιος. Προσβεβλημένος. Ο αυτοδημιούργητος, ο πετυχημένος, ο μη έχων ανάγκη κανέναν, γκρεμίζεται απ' εκεί που θαρρεί πως βρίσκεται. Ένα κορίτσι δίχως στον ήλιο μοίρα τον αρνείται.

“Κύριε Βρασίδα μου, με την κυρία Νότα, την μητέρα της Πασχαλιάς είπαμε κι άλλα...”, τολμάει να συνεχίσει την κουβέντα η έμπειρη προξενήτρα.

-Τι άλλα είπατε;

“Η κυρία Νότα γνωρίζει πως είστε άτομο σπουδαίο και γι' αυτό θαρρεί πως δεν θα το παρεξηγήσετε..., εννοώ θα αντιληφθείτε κι εσείς, θα συμφωνήσετε πως η νεαρά θυγατέρα της δεν είναι η ιδανική σύζυγος για εσάς προσωπικά, ότι σας αξίζει κάτι διαφορετικό...”.
Η προξενήτρα διαβλέπει ότι ο άνδρας δεν έχει διάθεση να συνεχίσει μια καταδικασμένη κουβέντα. Το ρισκάρει, όμως...

“Κύριε Βρασίδα μου! Με στείλατε να σας προξενέψω..., επειδή γι' αυτή την υπόθεση συναντήθηκα δυο-τρεις φορές με την κυρία Νότα θέλω να σας πω...” κομπιάζει η πάλαι ποτέ γόνος τρανής οικογένειας. “Κύριε Βρασίδα μου, διαπίστωσα, αν μου επιτρέπεται, ότι η κυρία Νότα είναι το κατάλληλο πρόσωπο δι' εσάς. Νεότατη, μόλις 40 χρονών, μου προκάλεσε άριστες εντυπώσεις με τους τρόπους της...”.

-Τι ακριβώς θέλετε να πείτε;

Ο Βρασίδας έστειλε προξενιό για την Πασχαλιά και η Ελπινίκη για τη μητέρα της του κάνει προξενιό! Με μια πρόσκληση! Η κυρία Νότα τον καλεί στο φτωχικό της για φαγητό! Για να μη φανεί αγενής ο Βρασίδας αποδέχθηκε την πρόσκληση, αλλά και για να εκμεταλλευθεί την... ευκαιρία. Μια συνάντηση με την μητέρα ήταν γι' αυτόν η ύστατη προσπάθεια, η τελευταία ελπίδα να του δώσει το ''ναι'' για την κόρη της.
Ο εγωισμός του Βρασίδα δεν του επιτρέπει να επανέλθει στην πρότασή του, όμως ποντάριζε ότι, όταν θα τον έβλεπε από κοντά η μητέρα της Πασχαλιάς, θα αναθεωρούσε την αρχική της απόφαση. Με την κυρία Ελπινίκη, λοιπόν, ο Βρασίδας επισκέφθηκε το σπίτι της Νότας, σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, αφού προηγουμένως έστειλε μια ανθοδέσμη κι ένα κουτί γλυκά.

Η Πασχαλιά ήταν απούσα. Δυο ώρες αργότερα η Ελπινίκη δήλωσε την ανάγκη, υπεράνω της προσωπικής της επιθυμίας, να αποχωρήσει. Ο Βρασίδας μόνος με την Νότα, μια γυναίκα με προσωπικότητα που γνώριζε τι γινόταν στον κόσμο, με άποψη σε κάθε θέμα. Οι εντυπωσιακές εικόνες που του προκάλεσε η Νότα ήθελαν το χρόνο τους στον Βρασίδα για να βγάλει ένα ασφαλές συμπέρασμα.

Κανόνισαν οι δυο τους να ανταποδώσει η Νότα την επίσκεψη στην οικία του ανδρός. Στο δρόμο της επιστροφής ο Βρασίδας σκεπτόταν πως μία γκομενάρα σαν την Πασχαλιά δεν θα μπορούσε να έχει άλλη μάνα παρά την ισάξια της Νότα! Μια γυναίκα που όσο την έβλεπε, τόσο περισσότερες σεξουαλικές υποσχέσεις του μετέδιδε.

Η Νότα στο σαλόνι του Βρασίδα. Μετά από τρεις ώρες η γυναίκα προχώρησε στην πρώτη κίνηση. Του έπιασε το χέρι με νόημα. Κι αυτός το ίδιο. Την φίλησε στο στόμα, το πρώτο του φιλί σε γυναίκα. Κράτησε περισσότερο από ενάμισυ λεπτό. Η Νότα αρχίζει να του αφαιρεί τα ρούχα, αργά, αποφασιστικά, τελετουργικά. Αρνείται κάθε άγγιγμα του, κάθε χάδι του. Δεν είχε αυτός κανένα δικαίωμα επάνω της. Δεν χρειάζεται τίποτα απ' αυτόν. Εκείνη κρατάει τη μπαγκέτα του μαέστρου, παίζει μουσική δωματίου με τη γλώσσα της στα αυτιά του, στο λαιμό του και αμέσως μετά το γυρίζει στη ρούμπα στο ολόγυμνο κορμί του.

Εκείνη τη νύχτα ο Βρασίδας γνώρισε την καλύτερη πόρνη της ζωής του. Μετά από ένα μήνα, μετά από 30 βραδιές μεθυστικές παντρεύτηκε την Νότα. Ούτε ψυλλιάστηκε ποτέ ότι η Νότα από παλιόφιλη πουτάνα είχε πληροφορηθεί τα ερωτικά χούγια του εργοστασιάρχη.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΗ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ