ΓΕΡΝΕΙ Η ΠΑΛΑΝΤΖΑ ΜΕ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Το τρίο στο σεξ δεν είναι μια ιστορία καινούργια, του καιρού μας. Το έργο χάνεται στο χρόνο, κι αν θέλουμε να βρούμε την αρχή, δεν έχουμε παρά να περιοριστούμε στους αιώνες που ο άνθρωπος ξεκίνησε να κοινωνικοποιείται. Να ζει σε πόλεις με χιλιάδες κόσμο. Από τότε που διαβαθμίστηκαν οι κοινωνίες σε τάξεις, λαϊκές, μεσαίες, ανώτερες.

Το τρίο ακόμα και σήμερα είναι απαγορευτικό, με την έννοια ότι δεν είναι αποδεκτό κοινωνικά. Όπως π.χ. είναι ανεκτή, έχει νομιμοποιηθεί ο ομοσεξουαλισμός, ο λεσβιασμός. Και οι γάμοι των gay. Σεξουαλική τριάδα θα γινόταν στα κρυφά ακόμα και σε κοινωνίες όπου είναι κυρίαρχη η πολυγαμία. Ναι μεν, δηλαδή, ο άντρας έχει κάθε δικαίωμα να συζεί με δυο ή τρεις συζύγους, αλλά δεν τολμούσε να ισχυριστεί πως ξάπλωνε με δυο μαζί. Και η γυναίκα το θεωρούσε ντροπή να την θέλει ο άντρας της στο κρεβάτι με άλλην παρέα.

Τρίο, ένας άντρας και δυο γυναίκες. Μόνο; Όχι, βέβαια. Τρίο είναι και δυο άντρες με γυναίκα. Και τρεις γυναίκες ή τρεις άντρες. Όποια και να 'ναι η σύνθεση στο τρίο το πράμα δύσκολα βρίσκει ισορροπία, εκτός κι αν το ένα μέλος είναι πόρνη. Ή πόρνος. Πληρωμένος, επαγγελματίας εραστής.

Οι τρεις δεν είναι δυο. Που σημαίνει πως είναι απίθανο να μην παίξει η σύγκριση. Ο άντρας να φανεί στα μάτια της μιας ότι γουστάρει περισσότερο την άλλη. Ή ο ένας αρσενικός να αντιληφθεί ότι η γκόμενα αποζητά περισσότερο τον άλλον αρσενικό της τριπλέτας.

Βρίσκεται σεξουαλικά κάποιος σε τρίο για το καλύτερο. Το διαφορετικό. Το ''κάτι άλλο''. Και φεύγει στο τέλος ψιλοκομπλεξικός. Επειδή δικαιολογημένα ή όχι ένοιωσε... τρίτος, όχι ισάξιος με τον άλλον άντρα. Ότι ως γυναίκα υστερεί από την άλλην.

Στο ''ένας μ' έναν'' πιθανότατα η βραδιά να μην πάει καλά. Άλλο αυτό! Έτυχε. Φταίει ο ένας, εκείνος ή εκείνη. Θέμα φόρμας. Κάτι τους στράβωσε, συμβαίνει. Απουσιάζει η σύγκριση! Στο ''ένας με δυο'' είναι σα να έτρεξαν δυο και ο ένας τερμάτισε πρώτος. Ο άλλος έχασε.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΑΠΙΣΤΟΣ ''ΠΙΑΝΕΤΑΙ'', ΟΧΙ Η ΑΠΙΣΤΗ