Αλ Καπόνε και Τζων Ντίλιγκερ. Τα δύο τεράστια ονόματα του αμερικάνικου υποκόσμου. Επιδοτούσαν το θρύλο του κακοποιού στις σκέψεις μας, από τα χρόνια που φορούσαμε κοντό παντελόνι. Τους ''θαυμάζαμε'' στα μαυρόασπρα έργα του σινεμά, για την περιπετειώδη ζωή τους, για τα ''κατορθώματά'' τους.
Τζων Ντίλιγκερ, ο δολοφόνος. Γεννήθηκε σκοτώστρας, και τέτοιος έγινε. Δεν υπήρχε δύναμη να τον εμποδίσει. Μιλούσε το χαλασμένο αίμα του. Μέγας και σήριαλ ληστής τραπεζών. Δεν ησύχαζε με τίποτα. Αυτό ήταν το ριζικό του, η δουλειά του. Την έπεφτε στις τράπεζες. Δεν ήξερε, δεν ήθελε να κάνει κάτι άλλο. Γι' αυτό έφτιαξε τη συμμορία του, το εργαλείο στις ληστρικές του μπίζνες.
Ο Ντίλιγκερ γεννήθηκε Ιούνιο του 1903 και είναι θαύμα που έζησε έως τα 31 του. Πέθανε το 1934, σα σήμερα 22 Ιουλίου. Η έννοια “Δημόσιος Κίνδυνος” ταυτίστηκε με το πρόσωπο του John Dillinger. Το FBI τον είχε επικηρύξει με το φανταστικό, τότε, ποσό των 10.000 δολαρίων. Όταν ο θρυλικός κακοποιός μετέφερε τη δράση του στο Σικάγο, στο Βατικανό του οργανωμένου εγκλήματος, τότε η αμερικάνικη αστυνομία συγκρότησε ειδική μονάδα, την «ομάδα Ντίλιγκερ».
Στόχος, βέβαια, να τον τσακώσουν, επιτέλους! Και να τον έπιαναν, όμως, και πράγματι τον συνέλαβαν αρκετές φορές, δεν τον είχαν στο χέρι, τελικά. Πάντα έβρισκε τον τρόπο να δραπετεύσει. Απίστευτες, μυθιστορηματικές είναι οι κοπάνες του από τις φυλακές. Και πάλι από την αρχή! Νέες ληστείες τραπεζών.
Ήταν περιπτώσεις, όπου τον είχε πάρει στο κυνήγι η αστυνομία κι αυτός ενώ ήταν στο φεύγα και το ξεφεύγα από τους διώκτες του, αν έβρισκε στο δρόμο του μια τράπεζα, δεν της χαριζότανε! Την λήστευε, και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Έχουν να το λένε πόσο γλυκός, πόσο ευχάριστος ήταν ο Ντίλιγκερ σ' όλους τους ταμίες τραπεζών την κρίσιμη στιγμή, όταν τους ζητούσε να αδειάσουν τα συρτάρια τους από τις δεσμίδες δολαρίων. Ποιος; Αυτός που δεν τολμούσε να τον κοιτάξει κατά πρόσωπο ο κάθε λογικός άνθρωπος. Μάτι δολοφόνου στυγνού, δύσκολα να το αντέξει έστω και δέκατο του δευτερολέπτου να σταυρωθεί το βλέμμα αλλουνού.
Λέγεται ότι τελικά δεν τον σκότωσαν. Ότι η εξόντωσή του ήταν μαϊμού, προκειμένου να προστατευθεί το γόητρο της Αστυνομίας, της ανίκανης να κάνει ζάφτι τον Τζων Ντίλιγκερ. Του αρχιγκάγκστερ με αρκετές πλαστικές εγχειρήσεις στο πρόσωπο, για να μην τον παίρνουν πρέφα. Ο πατέρας του, πάντως, δεν ανεγνώρισε τον σκοτωμένο γιο του, όταν κλήθηκε να δει το πτώμα του, είτε διότι είδε... άλλη φάτσα, προφανώς λόγω των επεμβάσεων, είτε το ύψος του νεκρού δεν είχε σχέση με το ζωντανό Ντίλιγκερ.
Διαβαστε ακομα:
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΒΙΑΣΤΕΣ, ΤΡΕΛΟΙ & ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΙΤΕΣ
