ΕΝΑΣ ΑΝΤΑΞΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ

Ο Πορτογάλος ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ Ντιέγκο Ζότα σκοτώθηκε, κάπου στην Ισπανία, σε τροχαίο με τον αδελφό του Αντρέ Φελίπε Σύλβα, επίσης ποδοσφαιριστή. Ο πόνος και το κλάμα για πάρτη του 28χρονου Ντιέγκο, του παικταρά. Μην κρυβόμαστε. Αν σκοτωνόταν μόνο ο  μικρός, ο 25χρονος Αντρέ, θα πήγαινε άκλαφτος, Ένας ακόμα θάνατος στην άσφαλτο. 

Μένω στον αποχαιρετισμό της Λίβερπουλ στον Ντιέγκο Ζότα. Είναι παγκόσμια η Λίβερπουλ και δείχνει την κλάση της. Ακριβώς. Το επίπεδο της. Τον ορίζοντα της. Δεν είναι  γειτονιά και επαρχία η  Λίβερπουλ. Ο τόνος της, σε επιτυχίες και κηδείες, οφείλει να είναι στο ύψος τους.

Our lad from Portugal. Forever. To αγόρι μας από την Πορτογαλία. Αιώνια. Αντί αγόρι λες και το δικό μας παιδί. Το κοπέλι. Το παλληκάρι. Αυτός είναι ο τίτλος στο βίντεο της Λίβερπουλ για τον αδικοχαμένο φορ Ντιέγκο Ζότα. Μουσική κατάλληλη στο βίντεο της Λίβερπουλ. Επιλεγμένη κάθε λέξη, κάθε φάση ποδοσφαιρική, όπου πρωταγωνιστεί ο συγχωρεμένος. Και η φωνή που ακούγεται, τα λόγια, επιλεγμένα κι αυτά. Λίβερπουλ είμαστε, αν χρειαστεί κάνουμε και ποίηση, δεν είμαστε καλλιτέχνες και δεν διεκδικούμε κανένα βραβείο, όμως όταν αναφερόμαστε σε θάνατο έχουμε σεβασμό. Πρώτα στο δικό μας μέγεθος, όχι στο νεκρό. Τον λέμε αθάνατο τον κάθε Ντιέγκο Ζότα, αλλά εμείς είμαστε οι αθάνατοι. 

ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΩΗΝ ΜΑΘΗΜΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ