Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΓΙΝΕ ΚΟΚΚΙΝΗ

Πριν σφαχτεί, δηλαδή πριν θυσιαστεί το ζώο, θα το ευλογήσει ο Χότζας. Μιλάμε για θυσία, δηλαδή για προσφορά στον Θεό. Δεν είναι σωστό, λοιπόν, να στείλεις αδιάβαστο το πεσκέσι στον μεγαλοδύναμο. Θα το ευλογήσει ο παπάς, ο χότζας, ο ιμάμης, ο ραβίνος, ο κάθε ιερωμένος και μετά θα πέσει το μαχαίρι.

Σύμπτωση, ε; Το Σάββατο που ήταν του αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτη των ζώων, συνέπεσε η γιορτή των μουσουλμάνων, η “Γιορτή της Θυσίας”, των ζώων, δεν σφάζουν ανθρώπους ακόμα κι αν έχουν συμπεριφορά χειρώτερη από ζώο. Φοβερά πράγματα. Μια παρένθεση.

Δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα, διότι έχω απομακρυνθεί από τα εγκόσμια που λένε. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, κάπου κοντά στην πλατεία Βικτωρίας την ημέρα της γιοργής του καθολικού Φραγκίσκου της Ασίζης πήγαιναν στην εκκλησία χριστιανοί ορθόδοξοι έχοντας στην αγκαλιά τους, το σκυλάκι τους, την κοτούλα τους, το γουρουνάκι τους, το αγαπημένο τους ζώο για να το ευλογήσει ένας ιερέας καθολικός που είχε έρθει γι' αυτό το λόγο από την Σύρο. Μέχρι εδώ, θυσίες ζώων δεν έχουν οι χριστιανοί, όπως οι μωαμεθανοί, παρ' ότι και τα δύο δόγματα γεννήθηκαν από την εβραϊκή θρησκεία.

Η “Γιορτή Θυσίας”, άλλωστε, δηλαδή η σφαγή αρνιών και βοδιών και ό, τι μπορεί να εξευμενίσει τον Θεό, γίνεται προς τιμή της τυφλής υπακοής του γενάρχη του Ισραήλ Αβραάμ. Να θυσιάσει τον γιο του στον Θεό. Όλοι μας, άνθρωποι και ζώα, στο φινάλε ανήκουμε στον Χριστό, άρα όταν αυτός γουστάρει θυσία, θα κάνουμε θυσίες, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τα νερά της θάλασσας στον Βόσπορο στην Κωνσταντινούπολη έγιναν κόκκινα. Από το αίμα των σφαγμένων προβάτων και γουρουνιών. Το ίδιο, δηλαδή, που γίνονταν και στον αρχαίο κόσμο. Όταν ο κόσμος πίστευε στις αρχαίες θρησκείες. Οι θρησκείες αλλάζουν, όχι οι άνθρωποι, ούτε οι λατρευτικές τους συνήθειες, οι οποίοι απλά με τους αιώνες όλο και κωλομπαρεύονται, όμως στη βάση τους είναι ίδιες.

Διαβάστε ακόμα:

Με το ατού ότι συγχωρεί τους αμαρτωλούς