Η ΜΠΡΙΤΖΙΤ ΣΒΗΝΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΚΟΠΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Είναι Θεά. Κανονικά εδώ τελειώνει η κουβέντα. Δεν δέχομαι καμία κουβέντα ούτε για να την εξαγνίσεις, ούτε και για να την γειώσεις, να την κατεβάσεις στη γη. Τελειώσαμε.

Τι θα πει ωραία γυναίκα, σεξ symbol, αυτά δεν μου λένε τίποτα. Η σχέση μου μαζί της είναι καθαρά προσωπική. Διαπροσωπική. Εμένα κι αυτηνής. Εμένα κι αυτό που βλέπω σ' αυτήν. Όπως κάποιος έχει αναπτύξει τη δική του σχέση με τον Θεό, τον όποιον Θεό, χωρίς εκείνος, ο Θεός να γνωρίζει τίποτα.

Εκδόθηκε, λέει, ένα βιβλίο, μια νέα βιογραφία για την Brigitte Bardot. Ξέρεις, πως γίνεται το κόλπο. Κάποιος δημοσιογράφος, κάποιος ψευτοσυγγραφέας είτε με την άδεια του βιογραφούμενου, είτε όχι, ρίχνει στην αγορά το βιβλίο.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, πάντα κάποια ευκαιρία βρίσκεται, κυκλοφόρησε το βιβλίο “Μπριζίτ Μπαρντώ, η ζωή, ο θρύλος, οι ταινίες”. Αδιάφορο. Τι να μου πουν; Ότι είχε, λέει, εκατό εραστές, κάποιες και γυναίκες. Ότι δεν ήθελε τον γιο της που γέννησε. Ότι έκανε τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίας. Όλα αυτά τα 'χω γραμμένα.

Ό,τι κι αν αποκαλύπτουν, αλήθεια, ψέματα, μου είναι αδιάφορο. Δεν καταλάβατε. Δεν είναι η Θεά μου επειδή είχε αυτή ή την άλλη προσωπική ζωή. Επειδή είναι εναντίον του Ισλάμ και ζωόφιλη. Δεν με απασχολούν όλα αυτά.

Βλέπω την Μπριτζίτ στα 20 και στα 30 της χρόνια και ζωντανεύει μπροστά μου. Και η αύρα της με απογειώνει, σβήνει το διακόπτη του χρόνου, αισθάνομαι τη ζεστή γλύκα της παραμονής στο χώρο της αθανασίας, στον Παράδεισο.

Βλέπω την εικόνα της Οσίας Πουλχερίας και δεν με ακουμπά τίποτα. Τα ουράνια μηνύματα τα μεταδίδει στον εγκέφαλο μου η Μπριζίτ Μπαρντώ.

Διαβάστε ακόμα:

Γυναίκα να φιλάς το χώμα που πατάει