ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΚΡΥΜΕΝΑ, ΜΩΡΗ ΑΔΕΡΦΑΡΑ;

Συνήθως ο φόνος θα προκύψει όταν ο ομοφυλόφιλος δεν δώσει τα λεφτά, όπως είχε υποσχεθεί σ’ εκείνον που ψάρεψε στο δρόμο.

Πήγαν οι δυο τους, στο χώρο του μετέπειτα θύματος, αφού είχε προηγηθεί η συμφωνία στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στο στέκι. Δεν έχει άλλο λόγο, στις 99 από τις 100 περιπτώσεις, το ρεμάλι παρά μόνο το χαρτζηλίκι για το σέρβις που θα κάνει στην ξετσίπωτη αδερφάρα. Ο ψωνίζων, το ξέρει ότι κινδυνεύει κάθε φορά που βγαίνει για ψωνιστήρι. Ο φόβος, όμως, δεν τον αποτρέπει, ακόμα και γριά να ‘ναι, πατσούρω αδερφή, δεν τον αφήνει το πνεύμα του, όχι η σάρκα του.

Ο ομοφυλόφιλος, μάλιστα εκείνος που αναζητεί τον σύντροφο της μιας νύχτας, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, είναι πολύ πιο προχωρημένο ερωτικό ζώο, μάλλον σεξουαλικό ζώο, σε σύγκριση με τον μη ομοφυλόφιλο, τον στραίητ, που λένε.

Το έργο θα στραβώσει είτε γιατί ο ψωνίζων θα ζητήσει πληρέστερο σέρβις απ’ εκείνο που είχε αρχικά συμφωνηθεί και στο τέλος θα αρνηθεί να ικανοποιήσει τις μεγαλύτερες οικονομικές απαιτήσεις του ψωνισμένου. Συμβαίνει και το άλλο. Ο ψωνισμένος, παρά την εξήγα «κυριών», πριν καταλήξουν στο διαμέρισμα του ψωνιστή, διαπιστώσει μετά ότι κλήθηκε να «φτιάξει» έναν πούστη που έχει χρήμα κι αν τον ζορίσει θα ξεράσει πού το έχει κρυμένο. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος ομοφυλόφιλος που έχει αυτό το τέλος.

Διαβάστε ακόμα:

Πατριάρχης χωρίς ευαγγέλιο