ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΗ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Ζωγράφιζε γυμνούς ναύτες. Με την τέχνη του, τη ζωγραφική, «μιλούσε», υμνούσε τον ανδρικό ομοφυλοφιλικό έρωτα. Αυτό, θα πεις, είχε στη σκέψη του. Αυτή, θα πεις, ήταν η αγωνία του. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, για όποιον βέβαια πλησιάσει την υψηλή αξία της δουλειάς του και το ποιος πραγματικά ήταν ο άνθρωπος, θα συμφωνήσει πως ο Γιάννης 
Τσαρούχης ήλθε από πολύ παλιά. Είναι μέσα στους Έλληνες εκείνους που μας λένε ότι είμαστε λαός αρχαίος.

Ο Τσαρούχης, δέκα χρόνια πριν το θάνατό του στις 20 Ιουλίου το 1989, είχε πει: «Οι νέοι να βρουν ένα κτήμα να το καλλιεργούν, όχι να κάνουν ουρές για να εξασφαλίσουν μια εργασία. Η προσφορά στην ανθρωπότητα γίνεται πιο αυθεντική όταν στηρίζεται πάνω στη γη, σ' αυτήν που μας γέννησε. Ο κοσμοπολιτισμός όλο και λιγώτερο μ' ενδιαφέρει».

Το 1967 ο Τσαρούχης, που μίλαγε ιταλικά και γαλλικά, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Δεν πούλησε αντίσταση στην δικτατορία, απλά θεώρησε «ανώμαλη κατάσταση» τη χούντα και «όπως στη βροχή κάποιος προστατεύεται κάτω από ένα υπόστεγο», έφυγε από την Ελλάδα.

«Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν να παρασκευάζουν την τροφή τους, να 'ναι και λίγο γεωργοί, όχι μόνον μάγειροι». Τόσο απλή φιλοσοφία σε κουβέντα καθημερινή, για κάθε χρήστη.

Διαβάστε ακόμα:

Οι Ελληνες έδειξαν την υπεροχή τους