Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΕ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Ο Σεργκέι Μπονταρτσούκ, πρώην ηθοποιός, γύρισε το 1968 το ''Πόλεμος και Ειρήνη”, μια ταινία 5ωρη(!) με κομπάρσους το μισό στρατό της Σοβιετικής Ένωσης! Θεωρείται ό,τι καλύτερο εμφανίστηκε στη μεταφορά στον κινηματογράφο του έργου του Τολστόι. Ο σκηνοθέτης Μπονταρτσούκ είχε την υψηλή ευλογία του κομουνιστικού κόμματος της ΕΣΣΔ.

Ο Λένιν ζήτησε από τον Σεργκέι Άιζενστάιν να κάνει την ταινία Oktyabr, που θεωρείται μέσα στις πέντε καλύτερες από καταβολής σινεμά. Ο «Οκτώβρης» γυρίστηκε το 1928 κι ήταν η επόμενη ταινία του Άιζενστάιν, μετά το “Θωρητκό Ποτέμκιν”, που έκανε πρεμιέρα σα σήμερα 20 Δεκεμβρίου, το 1925.

Καμία σχέση ο ρωσικός κινηματογράφος με τον χολυγουντιανό και τον ευρωπαϊκό. Και ο λόγος δεν είναι μόνον επειδή οι σοβιετικοί σκηνοθέτες ήταν υποχρεωμένοι να κινηθούν σε ύφος κομματικού συντηρητισμού. Με ταινίες βαρειές, ατμοσφαιρικές, αυστηρές και να υμνούν, να προπαγανδίζουν περισσότερο το κόμμα και λιγώτερο τον κομουνισμό.

Έχει να επιδείξει αριστουργήματα ο ρωσικός, ο σοβιετικός κινηματογράφος. Ταινίες που ήταν αδύνατον να γίνουν στο εμπορικό σινεμά. Το 1956 ο “41ος” του Γκριγκόρι Τσουχράι. Το 1959 “Η Μπαλάντα Ενός Στρατιώτη”, αναφέρω δειγματολογικά.

Με το “Όταν Περνούν οι Γερανοί” σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Κολατόζωφ, δημοσιογράφου, φωτορεπόρτερ πιο σωστά, που ε

ίδαμε στην Ελλάδα έναν αλλοιώτικο λυρισμό να γεμίζει τη ψυχή των θεατών. Ρώσος και απίστευτα ποιοτικός, όχι κομματικός αυτός, ο Αντρέι Ταρκόφσκι.
Ο Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Άιζενστάιν γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας στα χρόνια ακόμα του τσάρου. Δεν υπάρχει κινηματογραφική λέσχη στον κόσμο να μην τιμάει τις ταινίες του. Πρώτη μεγάλη του ταινία Η Απεργία, το 1925. Έκανε το “Αλεξάντερ Νιέφσκι” το 1938 και το 1944 το “Ιβάν ο Τρομερός” με τον θεϊκό ηθοποιό Νικολάι Τσερκάσωφ.

Δυο λόγια γράφουμε με αφορμή το “Bronesez Potemkin”, το Θωρηκτό Ποτέμκιν. Λέγεται ότι οι περισσότεροι σκηνοθέτες του κόσμου, όπως οι ίδιοι το ομολογούν, όλο και κάτι πήραν από τις ταινίες του Αιζενστάιν, που πέθανε το 1948, στα 50 του χρόνια.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ MUSICALS ΤΩΝ ‘50- 60