ΑΗΔΟΝΑ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ

Είχε πάει στην Αμερική να σπουδάσει Ιστορία σε πανεπιστήμιο και να γίνει ηθοποιός. Και λέει ότι την βίασε κάποιος. Και επειδή είναι αυτή που είναι ο δημοσιογράφος την ρωτάει: ''Ο βιασμός ήταν στη φαντασία σας;''. Να, η απάντηση της στον δημοσιογράφο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο:

- Όχι, ήταν πραγματικότητα. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε. Και πήγα τότε σ' έναν γκουρού, τον Μαχαραζί, κι αυτός μ' έγδυσε. Μου 'κλεψε όλα μου τα λεφτά, τα προικιά, τα ρούχα – διαμαντένια ρολόγια, μαργαριταρένια κολιέ, βυσσινιά κεντήματα... Μ' έκλεισε στο σπίτι μου και με πήγε ζωντανή στην κόλαση. Με «πήγε» στο «Μπαρντώ», μου άνοιξε την άλλη πραγματικότητα – την πραγματικότητα της νύχτας: εκεί όπου πεινασμένα πνεύματα γυρνάνε σαν αράχνες και τα τυλίγει όλα μια γκρίζα, σκοτεινή ατμόσφαιρα. Μου υπέβαλε την ιδέα πως είμαι αμαρτωλή, επειδή δεν τον προσκύνησα μόλις τον είδα και είπα ότι μου θύμιζε μαφιόζο. Από εκδίκηση, με κατατρόμαξε.

Φλέρυ Νταντωνάκη. Η φωνή. Η τεράστια ελληνική φωνή στο ''Μεγάλο Ερωτικό'' του Μάνου Χατζηδάκι. Μια καταραμένη, που είχε ανοίξει παρτίδες με κλινικές ψυχιατρικές. Μια ζωή βασανισμένη που δεν χώραγε πουθενά. Σκέτο αερικό. Κυκλοθυμική. Απείθαρχη. Ένα αγρίμι αρνιόταν στην πραγματικότητα το δώρο της φύσης, αυτή τη σπαρακτική φωνή, και τόσο ερωτική, που έβγαινε από τα μέσα της.

Διαβάζω στο βιβλίο του Γιώργου Λιάνη ''Φλέρυ Νταντωνάκη - Η Φεγγαρική Αηδόνα'' την κουβέντα του ποιητή; '' Τόσο φοβισμένη που όταν της παίρνουν κάτι τους ευγνωμονεί γιατί της αφήνουν την ανάμνηση του'' - Τάσος Λειβαδίτης.

Η Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα Μάιο του 1937. Το 1965 κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος με τίτλο Fleury: The isles of Greece (μετάφραση: Φλέρυ, τα νησιά της Ελλάδας), ένα ετερόκλητο ρεπερτόριο από λαϊκά άσματα του Απόστολου Καλδάρα, βραζιλιάνικες μπόσα νόβα και τρία κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη. Δεν είχε κουλτούρα επαγγελματία. Τι ήθελε, τι έψαχνε; Ο Λιάνης την γνώρισε στις συντροφιές του Μάνου Χατζηδάκι, στο στέκι του, στο εστιατόριο ''Μαγεμένος Αυλός'', γράφει;

''Αγάπη έψαχνε, και όπου έβρισκε τα έδινε όλα... Για μένα ήταν το πιο ανοξείδωτο ανθρώπινο πλάσμα. Φορούσε το ''δακτυλίδι του μηδενός''. Όταν τραγουδούσε η Φλέρυ, a capella, μεθούσε η μέρα μου πριν καν αρχίσει. Τέτοια έναστρη φώτιση δεν έχει μετασυμβεί με άλλον Έλληνα τραγουδιστή. Ο ποιητής Νίκος Καρούζος θα έλεγε ''Αυτή η αλήτισσα έχει μια χλιδή αιωνιότητας''. Πολλά χρόνια δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου να γράψει τη βιογραφία της. Γιατί η Φλέρυ ήταν ένα αποδημητικό πτηνό, δεν στάθηκε ποτέ κάπου, συνεχώς ταξίδευε. Κανείς δεν ξέρει τα μέρη που πήγε και τι έκανε εκεί. Ψάχνοντας στα πέρατα της γης τόσο πολύ τον εαυτό της, στο τέλος τον έχανε... Αλλόκοτη ομορφιά. Μια κρεολή. Δόθηκε παθιασμένα στους άνδρες, αλλά δεν νομίζω να μας είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Θα την χαρακτήριζα ''απείραδρο''...''.

Η Φλέρυ Νταντωνάκη πέθανε το 1998, σα σήμερα στις 18 Ιουλίου. Όσοι προσπαθούν, και με τις καλύτερες προθέσεις, να την απομυθοποιήσουν, απλά προσθέτουν κι άλλο στο μύθο της.

Διαβάστε ακόμα:

ΚΑΘΑΡΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ, ΕΛΕΓΕ Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ...