ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ

Δεν μοιρολογούν τον νεκρό. Γιατί να τον κλάψουν και να κτυπιόνται στο στήθος, αφού το τέλος, ο θάνατος του δικού τους ανθρώπου, ήταν θέλημα του Θεού.Αν, λοιπόν, συγγενείς και φίλοι πενθούν τον πεθαμένο, είναι σα να στέφονται στον μεγαλοδύναμο. Με απόφαση του πεθαίνουν οι άνθρωποι, και τους καλεί στον ουρανό διότι τους αγαπάει. Δεν κλαίνε, λοιπόν, δεν μαυροφορούν διότι δεν θέλουν να δυσαρεστηθεί ο Ύψιστος.

Απλά είναι τα πράγματα. Όλοι πεθαίνουν διότι αυτό θέλει ο Θεός. Και αφού τους θέλει κοντά του, αντιληπτό ότι ο δημιουργός δεν έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιους ανθρώπους. Τους πεθαίνει όλους, άρα όλους τους αγαπάει. Και κάποιοι που κλαίνε και στηθοδέρνονται για το χαμό δικού τους ανθρώπου, λένε ''Μη μας παρεξηγεί ο Θεός..., η λύπη μας δεν στρέφεται ενάντια στο Θεό, δείχνει την αγάπη μας στον νεκρό. Κλαίμε για να μας ακούσει πόσο πονάμε για την απώλεια του, πριν πετάξει μακριά, εκεί που θα συναντήσει τον δημιουργό του...''.

Σήμερα πρώτη Νοεμβρίου είναι η ημέρα των νεκρών. Αλλοίμονο, να μην αφιερώνουν οι ζωντανοί μια μέρα το χρόνο στους πεθαμένους. Πως αλλοιώς να τους τιμούν, που δεν τους τιμούν μόνο, δεν τους θυμούνται μόνο, αλλά τους αναγνωρίζουν ως αιωνίως ''υπάρχοντες''. Ότι δεν έχουν πεθάνει οριστικά, αφού στο μέλλον, κάποτε θα επιστρέψουν.

Σήμερα κι αύριο το γιορτινό διήμερο για τους νεκρούς στο Μεξικό. Και τι δεν έχει το μενού με τις παρελάσεις των νεκροκεφαλών. Στην Αϊτή από το 2003 αναγνωρίστηκε επίσημη θρησκεία η πίστη στο Βουντού. Όλοι χριστιανοί, η πλειοψηφία καθολικοί, η μειοψηφία προτεστάντες, όμως λάτρεις του βουντού και οι μεν και οι δε. Λάτρεις των πνευμάτων των νεκρών (φώτο), δοξασία που κρατάει διόμισυ αιώνες, από τότε που ήλθαν από την Αφρική.

Ψεκάζουν τάφο φτύνοντας από το στόμα αλκοόλ. Φίλοι προσφέρουν τα μαλλιά τους, μάλλον για να καίγεται κάτι δικό τους μαζί με το σώμα του πεθαμένου. Κάποτε σφάζανε ζώα και τα ρίχνανε στη φωτιά. Τι να φταίνε τα ζωντανά, ψάξε βρες το νόημα της θυσίας τους. Και μικρά παιδιά, αλλά του εχθρού, έριχναν στη φωτιά που καιγόταν το κουφάρι του πεθαμένου.

Η φωτιά σβήνει με κρασί και στα αποκαίδια επάνω κτίζουν τύμβο στη μνήμη του μακαρίτη διοργανώνονται ''αθλητικοί'' αγώνες με έπαθλο στον νικητή μια σκλάβα, μια γυναίκα του εχθρού.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΜΕ ΝΕΚΡΟΚΕΦΑΛΕΣ