ΣΤΗ ΦΟΥΜΑ ΟΙ ΡΟΚΑΔΕΣ, ΣΤΗ ΝΤΟΠΑ ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ

Πεθαίνει ένας ροκάς και η σκέψη του καθένα πάει στο ναρκωτικό. Τι άλλο; Τον κιθαρίστας και αρχηγό του συγκροτήματος Ten Years After δεν τον βρήκαν ξερό, τελειωμένο από την αγριομαστούρα, κι όμως ο θάνατος του επιτόπου συνδέθηκε με ουσίες. Πέθανε, λέει, πάνω στην εγχείριση που του έκαναν, για άσχετο λόγο. Μια, δηλαδή, χειρουργική επέμβαση ρουτίνας.

Νόμος. Άραφος νόμος. Δεν γίνεται μουσικός στη ροκ, στην ποπ, σε ο,τιδήποτε μοντέρνο και εξαντρίκ και να μη φτιάχνεται. Είπαμε, νόμος. Οι εξαιρέσεις, αν υπάρχουν, απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μη μιλήσουμε για Μπήτλς και Ρόλιγκ Στόουνς, αυτοί από τις το πρωί μέχρι το βράδυ και από το βράδυ μέχρι το πρωί, ήταν στο ντουμάνι μέσα.

Εκεί έφθασε το πράμα. Να πεθαίνει ένας πρωταθλητής, ένας πρώην μεγάλος πρωταθλητής και, πέρα τι παραμύθι παίζει, για την αιτία του θανάτου του, όλων η σκέψη πάει στις παρενέργειες του ντόπιγκ. Τι λέμε τώρα; Θραύση κάνει η ντόπα στον παγκόσμιο αθλητισμό. Δεν είναι ποιος παίρνει, είναι ποιος δεν παίρνει.

Το ίδιο στους μουσικούς, στους οργανοπαίκτες, στους τραγουδιστές. Από την εποχή των ρεμπέτηδων. Μη λέμε ονόματα. Ποιος δεν κάπνιζε; Και σήμερα το ίδιο γίνεται. Υπάρχουν, όμως, και αρκετοί που κάθονται μακριά. Είπαμε. Όχι όλοι. Ο Μητσιάς δεν φουμάρει, το ίδιο και ο Νταλάρας.

Ο λόγος για τον Άλβιν Λη. Γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1944 και πέθανε το 2013, σα σήμερα 6 Μάρτιου. Άγγλος βέβαια, διότι μιλάμε για τους Ten Years After, και μεσουράνησε στις δύο καλύτερες δεκαετίες της ροκ, του '50 και του '60. Και όπως λένε για τους βετεράνους αξιωματικούς, ότι έλαβε μέρος σ' εκείνον και τον άλλον πόλεμο, έτσι στον επικήδειο του Άλβιν Λη είπαν- εκτός των πολλών άλλων- ότι έπαιξε στη θρυλική συναυλία του Γούντστοκ.

Καλές πενιές για τον λεβέντη και στην κόλαση.

Διαβάστε ακόμα:

ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ