ΤΗ ΡΩΝΙΟΣΥΝΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ…

Αυτές οι πέντε λέξεις του ποιητή, αυτή η ποιητική αράδα του κομουνιστή Γιάννη Ρίτσου, προσφέρεται για κουβέντα ατέλειωτη, να κάτσεις να γράψεις ένα τόννο βιβλιοθήκη. Αναφέρομαι στο στίχο Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις…, από τη συλλογή ‘’18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας(1968-70).

Μην την κλαίς, λοιπόν, τη Ρωμιοσύνη… , δηλαδή την Ελλάδα, πιο σωστά τον ελληνικό λαό. Να, γιατί το ΚΚΕ, και πολύ ορθά κράτησε αποστάσεις από τον πολυαγαπημένο και χιλιοτραγουδισμένο Στέλιο Καζαντζίδη. Που έκανε σουξέ με άσματα φτηνιάρικα και κλαψουριάρικα. Ο Καζαντζίδης στο τραγούδι και ο Νίκος Ξανθόπουλος, άλλος αγαπημένος του λαού, στις ταινίες αυτός, αποθέωσε στην πραγματικότητα την ηττοπάθεια της ρωμιοσύνης. Αυτοί οι δυο σέντερ φορ έβγαλαν στη σέντρα- κι ακολούθησαν ένα σωρό άλλοι- τη φουκαραδοσύνη του ελληνικού λαού, όχι τη λεβεντιά του.

Τι νόημα έχει για τον κομουνιστή να θυσιαστεί για έναν λαό της πλάκας, παραπονιάρη και ζήτουλα; Ένα λαό που αρνείται να πάρει ο ίδιος την κατάσταση στα χέρια του και τα περιμένει όλα από την εξουσία. Που δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος είναι εξουσία. Να, γιατί ο κομματικός κομουνιστής Γιάννης Ρίτσος έγραψε Μην την κλαίς τη ρωμιοσύνη…

Ο στρατευμένος στην παγκόσμια αριστερά και γι’ αυτό ποτέ δεν ήταν υποψήφιος για Νόμπελ Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε το 1909 και πέθανε το 1990, σα σήμερα 11 Νοεμβρίου.

Το θεριό, βέβαια. Υπάρχει και το θεριό, χωρίς τον μπαμπούλα δεν στήνεται παραμύθι για τα παιδάκια.

Διαβασε ακομα:

ΚΛΕΒΟΥΜΕ ΛΕΦΤΟΥΔΑΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ… ΚΛΕΦΤΕΣ