LIKE A ROLLING STONE…

 
Από πιτσιρικάς έγραφε τραγούδια. Άγνωστο εβραιόπουλο ένοιωθε να μεγαλωνει, να παίρνει μπόι το πνεύμα και η ψυχή του, όταν συναντούσε προσωπικότητες της μουσικής κι όταν σταματούσε η σκέψη του σ’ ένα γέρο αραγμένο έξω από το φτωχόσπιτο του ή μια φοιτήτρια οργισμένη με συνθήματα στο στόμα ενάντια στο κατεστημένο. Μια σκηνή μπροστά του, αδιάφορη εντελώς για τον καθένα, γι’ αυτόν ήταν πηγή έμπνευσης να στήσει στίχους και να τους ντύσει μουσικά με την κιθάρα και τη φυσαρμόνικα του.

Έφτιαχνε τραγούδια. Αυτή ήταν η δουλειά του από τότε που άρχισε να γνωρίζει τον εαυτό του, μέχρι και σήμερα στα 80 του. Μόνος. Πάντα μόνος. Αυτό λένε τα τραγούδια του, ότι έχει παρέα τη μοναξιά του, που δεν είναι η μοναξιά και η ερημιά του Μπομπ Ντύλαν. Του Ρόμπερ Άλαιν Ζίμερμαν, που γεννήθηκε το 1941, σα σήμερα 24 Μαίου, και υιοθέτησε το όνομα Μπομπ Ντύλαν. Και έγινε η φωνή της γενιάς του, λένε.

Υπάρχει εξήντα χρόνια ο Μπομπ Ντύλαν. Δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να υπάρχει, να απασχολεί, να συζητιέται, να αναγνωρίζεται ο τραγουδοποιός, ο ποιητής Ντύλαν. Το Νόμπελ λογοτεχνίας της σουηδικής Ακαδημίας, το 2016. Αυτός που τραγούδησε κάθε τι για ''το περίεργο ταξίδι του γυμνού πίθηκου'', όπως έτσι βλέπει την τραγική πορεία του ανθρώπου. Ντεμπούτο στη δισκογραφία έκανε το Μάρτιο του 1962.

Ο δημιουργός του Like a Rolling Stone (1965) εμφανίστηκε το 1989 σε συναυλία στο Παναθηναϊκό και το 2009 στη Μαλακάσα.

Με τα τραγούδια του και το rock n’ roll ο Έλβις Πρίσλεϋ απελευθέρωσε το σώμα μας, ο Bob Dylan έκανε το ίδιο στο μυαλό μας. Λένε. Το σίγουρο είναι πως ο Ντύλαν εκφράζει το δικό του κατεστημένο, το επαναστατικό κατεστημένο ενάντια στο αντεπαναστατικό κατεστημένο. Τη διαρκή αμφισβήτηση με ναρκωτικά κι όχι, με ψυχεδέλεια κι όχι, με λάβαρα κι όχι, απέναντι στην εκείνη την ''τάξη των πραγμάτων'' που αντέχει κάθε επίθεση των μπομπντυλανιστών παντός καιρού.

Διαβαστε ακομα:

Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΜΕ 87 ΣΗΜΑΙΕΣ!