ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

 

Η κυρία Πάτυ Σμιθ στην προσωπική της ζωή τα έχει κάνει όλα. Καλλιτέχνης είναι, άρα ανήκει στη φυλή του κάνω και λέω ό,τι γουστάρω, ό,τι βολεύει τη δημόσια εικόνα μου. Είμαι ή παριστάνω τον έτσι ή αλλοιώς ακραίο, εξτρεμιστή, επαναστάτη. Μεγάλο όνομα η κυρία. Και γαμώ την ενδιαφέρουσα περίπτωση. Μουσικός, ποιήτρια και βαθειά ακτιβίστρια. Αυτό το άγριο πράμα, με το σκληρό ηλεκτρικό ήχο και τραγούδια με στίχους από ποιήματα της. Ανοίγει το στόμα της και όποιον πάρει η μπάλα. Η σιδερένια μπάλα, όχι η πέτσινη, η ελαστική, η πάνινη. Και με γλώσσα τολμηρή μιλάει για τα πάντα όλα. Και για το τραγούδι, βέβαια, το πολιτικό τραγούδι, την επανάσταση, την αιώνια επανάσταση.

Έτσι πάει. Όταν τα πράγματα παραμένουν στους αιώνες των αιώνων έτσι όπως δεν κάνει κέφι σε κάποιους, τότε το ρίχνουν στην αιώνια επανάσταση, δηλαδή στην επανάσταση για την επανάσταση. Όχι την επανάσταση για να αλλάξει κάτι. Το 'χουν, άλλωστε, πάρει πρέφα και οι επαναστάτες της αιώνιας επανάστασης. 'Οτι καμιά επανάσταση, όπως έχει αποδειχθεί στους αιώνες, δεν αλλάζει τίποτα. Συμφωνεί η Αμερικανίδα Πάτυ Σμιθ.

Να, όμως, που η κυρία πασιονάρα υποστηρίζει: «Καμία τέχνη δεν έχει σημασία αν δεν επηρεάζει τους ανθρώπους». Έτσι το λέει η ''η νονά του πανκ'', μη λησμονούμε ότι πρόκειται για στρατευμένη καλλιτέχνιδα. Για υπηρέτη του πολιτικού τραγουδιού, άρα έτσι πρέπει να λέει το ποίημα η και πολιτικοποιημένη Πάτυ Σμιθ. Γιατί, όμως, να μην ισχυριστεί κανείς - μ' αυτά τα επαναστατικά - ότι απομυθοποιείται η τέχνη; Επειδή δεν έγινε καλύτερος ο κόσμος με την καλή επίδραση της τέχνης.
Ο αποδυτηριάκιας έχει τις δικές του θέσεις. Ουδείς καλλιτέχνης, ιερέας, δημοσιογράφος, πολιτικός, στοχαστής, ό,τι άλλο, έχει το καθήκον να επηρεάζει τον κοσμάκη. Άσε το μπαλαμούτι. Όχι, κύριε. Όχι, κυρία μου. Σ' ένα μόνο πράμα αξίζει να θεωρηθεί υπόλογος ο κάθε λειτουργός, κι αυτό κάνει σαράντα χρόνια ο αποδυτηριάκιας. Ο ίδιος να κάνει το κέφι του και ο άλλος να προκαλείται να σκέπτεται. Κανένας δεν έχει υποχρέωση σε κανέναν ακροατή, θεατή, αναγνώστη, πιστό, οπαδό, θαυμαστή. Και με τη δουλειά του ο καλλιτέχνης, ο δημιουργός, να επηρεάζει τον κοσμάκη προς τα εδώ, προς τα εκεί. Να τον ξυπνάει. Γιατί; Για ποιο λόγο;

Άσε τον άλλον να βρει μόνος του το δρόμο του, αν τον βρει. Αυτό έχει αξία. Να πάει μόνος του εκεί που θα πάει. Όχι να του υποδείξει ο... στρατευμένος της τάδε θρησκείας, της δείνα ιδεολογίας, της όποιας θεωρίας. Ο αληθινός λειτουργός, όχι ο στημένος, ακόμα κι εκείνος που έχει καλές προθέσεις, δεν προπαγανδίζει.

Ο κάθε περίεργος σκάει μύτη και με το ταλέντο του έρχεται να μας πει ποιο είναι το σωστό. Μα, δεν υπάρχει σωστό. Δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχει αυτό που ταιριάζει στον καθέναν. Και το ζητούμενο είναι, πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα, να μην ενοχλεί ο ένας τον άλλον.

Η ''ποιήτρια της ροκ'' Πατρίτσια- Patti Smith γεννήθηκε το 1946, σα σήμερα 30 Δεκεμβρίου.

Διαβαστε ακομα:

ΕΙΧΕ ''ΤΡΕΛΑ'' ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ