ΛΥΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΕΡΑΣ...

 
γράφει ο Φωστήρας
 
Υπάρχει ο φονιάς. Με δόλο πρώτου βαθμού και όλες τις επιβαρυντικές περιστάσεις του Ποινικού Κώδικα. Υπάρχει, όμως και το ΤΕΡΑΣ. Αυτός που δεν έχει ενοχές, τύψεις. Που σκοτώνει με κρύο αίμα. Χωρίς καμία αναστολή. Δίχως ν’ ανέβουν οι σφυγμοί του πάνω από 70 το λεπτό. Ακόμα και αν το θύμα είναι το ίδιο του το παιδί.

Ακόμα ψάχνουν οι γενετιστές και οι ψυχίατροι να βρούνε πως γίνεται αυτό. Ποια είναι η διαδικασία της τερατογένεσης; Με ποιον τρόπο τίθεται σε λειτουργία; Τι φταίει; Είναι ο τόπος, οι συνθήκες που μεγαλώνει κάποιος; Είναι η οικογένεια; Ή μήπως είναι κάποιο λάθος στο γενετικό κώδικα; Γεννιέσαι τέρας ή γίνεσαι;

Ζω στα δικαστήρια και μπροστά από τα κάγκελα της φυλακής πάνω από 30 χρόνια και τίποτε πια δεν μου κάνει εντύπωση. Έχω δει με τα μάτια μου τέτοια τέρατα στα ακροατήρια των Μικτών Ορκωτών και στον Κορυδαλλό. Που μπορεί να ένιωθαν οίκτο και να μην έλιωναν την κατσαρίδα που έκοβε βόλτα στο κελί τους. Αλλά που δεν έδειξαν στάλα έλεος στα θύματα τους.

Και, βέβαια, μπορεί στον πόλεμο η αποκτήνωση να είναι περίπου αυτονόητη και σχεδόν αυτόματη διαδικασία. Όμως φαίνεται ότι η μεταστοιχείωση σε τέρας είναι αλχημική διαδικασία γνωστή στην ανθρώπινη φύση εδώ και χιλιετίες ακόμα και σε περιόδους ειρήνης. Και τίποτε δεν στάθηκε ικανό να την σταματήσει. Ούτε οι θρησκείες. Ούτε ο «πολιτισμός».  Βλέπουμε με φρίκη, όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι και όλος ο «πολιτισμένος» κόσμος, τις εικόνες από τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις των τζιχαντιστών του ISIS και παραβλέπουμε ότι είναι βιντεοσκοπημένες εικόνες του δικού μας παρελθόντος.  Όταν βασανίζονταν και καίγονταν ζωντανοί στις πλατείες των ευρωπαϊκών πόλεων άνθρωποι καταδικασμένοι για τους ίδιους ακριβώς λόγους πριν λίγους αιώνες.

Πιο μακριά, στην Καμπότζη, φαίνεται ότι το πείραμα που ξεκίνησαν οι Κόκκινοι Χμερ του Πολ Ποτ (φώτο), τότε που χώριζαν τις οικογένειες και τις μάνες από τα παιδιά, είχε σαν αποτέλεσμα μία κοινωνική τερατογένεση. Το μητρικό φίλτρο έχει ατονήσει και μανάδες γεννάνε παιδιά που τα δίνουν μωρά ακόμα αντί ασήμαντου αντιτίμου στα «μαγαζιά» ολόκληρης της Ινδοκίνας. Από την άλλη, αμέτρητα αγοράκια και κοριτσάκια εκδίδονται εκεί στις ορέξεις όλων των ελεεινών που ταξιδεύουν στα μέρη εκείνα απ’ όλα τα μέρη του «πολιτισμένου» κόσμου μόνο γι’ αυτό το λόγο.

Μια στιγμή να κάνω εμετό και συνεχίζω...      

... Μην ανησυχείτε πάντως. Η ποινική αντιμετώπιση στο τέρας είναι ίδια με αυτήν στον φονιά με δόλο πρώτου βαθμού. Ελαφρυντικά δεν υπάρχουν. Δεν τίθεται θέμα καταλογισμού. Ακόμα και σχιζοφρένεια να διαγνωστεί, που είναι εξαιρετικά σπάνια, η ποινή του ισόβιου εγκλεισμού παραμένει. Εκείνο που αλλάζει στο τέρας είναι η έκτιση της ποινής. 
 
Ο Δουρής, αυτουργός του πιο τρομακτικού εγκλήματος που γνώρισε η Ελλάδα, «κρεμάστηκε» στις φυλακές της Τρίπολης, αφού πριν είχε φάει δύο καράβια ξύλο. Ενώ στη Ρουμανία ο Πάσσαρης δεν έχει δει το φως του ήλιου εδώ και 20 χρόνια. Και δεν θα το ξαναδεί μέχρις ότου περάσει από το Ανώτατο Δικαστήριο του Μεγάλου Αρχιερέα (η εικόνα του στέκει ακόμα στην μεγάλη αίθουσα του Αρείου Πάγου). Ο οποίος, όμως, ευθύνεται για το κατασκευαστικό λάθος που έκανε, όταν έφτιαχνε τον άνθρωπο μόνο από νερό και χώμα.
Διαβαστε ακομα:

Η ΓΚΡΑΝ ΣΟΥΞΕ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ