Ο ΧΑΛΙΑΣ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ

 
Σκηνή αληθινή. Μπροστά στα μάτια μου. Ένας χάλιας, κάπου στα 35, με γυαλικό χάλια πάνω στο χάλια ύφος του, έχει απλωμένο το χάλια χέρι του στην πλάτη μιας χάλια γκόμενας. Είμαστε σε καίκι που μας πάει απέναντι, δυο βήματα στον προορισμό μας, ένα νησάκι του Αργοσαρωνικού. Καπνίζει ο χάλιας εραστής της χάλια γκόμενας, και ρίχνει τη γόπα στο νερό.
 
Ρωτάω. Αν κάνω μια και τον ρίξω μέσα στη θάλασσα, θα διαπράξω μια κακή πράξη; Τι θα χάσει η ανθρωπότητα και η χάλια γκόμενα αν πνιγεί ο χάλιας; 
Μετά το αποτσίγαρο ο έτσι χάλιας πίνει κάποιες στάλες νερό από εμφιαλωμένο και πετάει κι αυτό στη θάλασσα. Ομολογώ, ότι δεν είμαι καθόλου καλά. Αισθάνομαι να βρίσκεται στο σπίτι μου, στο σαλόνι μου ο χάλιας και να ξερνάει. Να λειτουργεί λες και βρίσκεται στην τουαλέτα του δικού του σπιτιού. 
Ξανά μανά ρωτάω. Είμαι άδικος αν πνίξω τον χάλια. Αν τον λαρυγγώσω πριν τον πετάξω στη θάλασσα να πάει να βρει τη γόπα και το εμφιαλωμένο μπουκάλι; 
Για να αποσυντεθεί ένα μπουκάλι πλαστικό στη φύση χρειάζονται κοντά στα 450 χρόνια. Μισή χιλιετία περίπου. Αυτή είναι η δυνατότητα της φύσης, δεν μπορεί πιο γρήγορα να ανακυκλώσει το μικροπλαστικό, που οι χάλιες όπου γης εγκαταλείπουν στις παραλίες. 
Διαβαστε ακομα:

ΤΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ