ΤΟ ΠΑΜΠΟΝΗΡΟ, ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ...

γράφει ο φωστήρας

Να διατυπώσω λίγο καλύτερα την ερώτηση: Ποιος μπορεί να ήταν ο πρώτος διδάξας: Το ερώτημα είναι σοβαρό, διότι πρόκειται για υψιπετούς έμπνευσης δημιούργημα.

 

 

Είναι σίγουρο. Ο μικρότερος αδελφός του και ηγέτης των Μουσών, Απόλλωνας, του είχε αφήσει το γήπεδο ελεύθερο στα θέματα αυτά, να παίζει σε όποια θέση θέλει. Ακόμα και την πρώτη θέση σε κάθε θέατρο, που πάντα έμενε κενή, την άφηνε σε αυτόν. (Θαυμαστό, πράγματι δείγμα αισθητικής, κάλλους και αρμονίας)

 

Η Απολλώνια σοφία συνταιριασμένη με τον Διονυσιακό ενθουσιασμό. Είναι ασύγκριτα μεγαλειώδης η ελληνική ποιητική φαντασία. Δημιούργησε τα δύο αδέλφια, τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο, το ένα και μοναδικό στην παγκόσμια μυθολογία συμπληρωματικό δίπολο του αιώνιου με το εφήμερο, του αμετάβλητου με το απείρως εκδηλούμενο, του πνευματικού και του υλικού κόσμου.

 

Σήμερα πια, είναι αλήθεια, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανικής και δεκατέσσερις αιώνες μουσουλμανικής ηθικής και τρεις αιώνες ακραίου ρασιοναλισμού και ντετερμινισμού, πολλά από αυτά είναι παρεξηγημένα. Άλλα πλέον ακατανόητα. Σήμερα, έννοιες όπως «έκσταση», «σεληνιασμός» ή και «μανία» ακόμα, ακούγονται περίεργα, είναι φορτισμένες αρνητικά, προκαλούν αντίδραση. Οι «Βάκχες» του Ευριπίδη, για τον περισσότερο κόσμο, είναι απλά ακατανόητες.

 

Γι’ αυτό σας λέω. Ο μόνος που θα μπορούσε να δώσει την έμπνευση για την απόσταξη τσίπουρων αυτός ήταν. Σε κάποιον αναχωρητή, ίσως, λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι του προς το Περιβόλι της Παναγιάς. Έτσι απλά. Για να κάνει υποφερτή την αναχώρηση του. Και τη ζωή μας πιο όμορφη.

Διαβαστε ακομα:

Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ