ΑΠΕΙΘΑΡΧΗ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΧΘΡΕΥΕΤΑΙ ΝΟΜΟΥΣ, ΚΑΝΟΝΕΣ...

• Η πολιτική πάντοτε με άφηνε αδιάφορη. Άλλωστε, δεν ανήκω στους ανθρώπους που εμπιστεύονται το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν επιδιώκει να ενεργοποιηθεί επαγγελματικά στην πολιτική. Στις μέρες μας, με θυμώνει η ανειλικρίνεια των ανθρώπων και η υποκρισία των κοινωνικών συνόλων. Δείτε, για παράδειγμα, το θέμα της πολιτικής ορθότητας το οποίο κι αυτό πλέον έχει περάσει στη σφαίρα της αφάνειας.

• Ο χώρος της παιδείας, γενικά, εξακολουθεί να παραμένει αθεράπευτος. Το επίπεδο της εκπαίδευσης σ’ όλες τις βαθμίδες είναι πολύ χαμηλό. Αυτό οφείλεται στην απουσία γενναίων παρεμβάσεων. Το γεγονός ότι κάθε υπουργός εφαρμόζει και μια διαφορετική μεταρρύθμιση είναι μια από τις πολυάριθμες αιτίες της κυριαρχίας της στασιμότητας και της μετριότητας. Όλα αυτά τα χρόνια δεν πάρθηκε καμία οικουμενική πρωτοβουλία για να μετασχηματιστεί το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να μη θεωρείται άκρως παρωχημένο και αναχρονιστικό.

• Ως πανεπιστημιακός βρέθηκα αντιμέτωπη μ’ όλες αυτές τις στρεβλώσεις και πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από το σχολείο. Αναμφίβολα, κυριαρχεί μια κρίση ποιότητας της εκπαίδευσης. Οι μέθοδοι διδασκαλίας είναι ξεπερασμένες, όπως και η μονοκρατορία του ενός βιβλίου, δεν προάγεται η κριτική σκέψη και δεν διδασκόμαστε αρχαία ελληνικά όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Επίσης, ένα άλλο μεγάλο λάθος είναι ότι εξαιτίας της τεχνολογίας οι γονείς επιδιώκουν να μετατρέπουν τα παιδιά τους σε πολυεργαλεία. Φορτώνουν διαρκώς το πρόγραμμά τους με ξένες γλώσσες, πιάνο, γιόγκα, χόμπι και όλο αυτό τελικά οδηγεί τους νέους σε μια παθητικότητα και μια ασάφεια, πνίγοντας, στο τέλος, τις προσωπικές τους επιθυμίες.  

• Στην Ελλάδα οι περισσότεροι δεν είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά που κάνουν και όλο αυτό τους γεμίζει με μιζέρια και κακομοιριά. Γενικά, η ελληνική κοινωνία είναι απείθαρχη και εχθρεύεται καθετί που εμπεριέχει κανόνες ή νόμους. Ναι μεν είμαστε καλοσυνάτοι, έχουμε φιλότιμο, αλλά μας ελκύει αφάνταστα το ραχάτι, το βόλεμα, η οκνηρία και η τεμπελιά. Και δεν είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, όπως συνηθίζουμε να διατυμπανίζουμε. Μπορεί η Γιουρσενάρ να έγραφε ότι η παγκόσμια ιστορία αρχίζει από τότε που το ελληνικό πνεύμα εξύπνησε, αλλά προφανώς και δεν αποτελούμε βιολογική συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Για τον Θεό, δεν ρέει το αίμα του Περικλή στις φλέβες μας. Το μεγαλείο του ελληνισμού έγκειται στο ότι είναι μπολιασμένο από διαφορετικές επιρροές. Η μόνη αδιάκοπη συνέχεια αφορά την πολιτισμική μας παράδοση.