ΟΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΗΡΘΕ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΧΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Πατέρας είναι ο μητροπολίτης. Ποιμένας. Και ο κοσμάκης το ποίμνιο. Ένα κατσίκι, μια γίδα, ένα πρόβατο. Κανένα πρόβλημα, όσο κυκλοφορεί ο ποιμενάρχης. Ο άρχων του ποιμνίου. Ο βοσκός. Ο τσομπάνης, ο φροντίζων τα πλάσματα του Θεού.

Ένας μητροπολίτης είπε Προσεύχομαι να αναβληθεί η επίσκεψή του, εννοούσε του Πάπα. Άλλος είπε ότι η άφιξη του Φραγκίσκου είναι μαχαιριά στην φιλτάτη πατρίδα μας, μάλιστα πισώπλατη μαχαιριά. Να συνεχίσω;

Άντε να πεις εσύ ο πονηρός ότι ο Πάπας της Ρώμης ήλθε στη Λέσβο να πουλήσει το παραμύθι του. Να κάνει το θεατριλήκι του. Ότι η εκκλησία είναι κοντά στον αδύναμο. Ο Φραγκίσκος για την Ειδομένη είχε πει πως όλι όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια. Να πέσουν τα τείχη, να ξεπεραστούν οι πόλεμοι. Αυτά τα ολίγα.

Φοβερό! Να μην πληρώνει φόρο, ούτε σέντσι, γι' αυτά που λέει ο κάθε ρασοφόρος. Που δεν εκπροσωπεί ποδοσφαιρική και προσκοπική ομάδα, αλλά τον Θεό. Και ζητάει όχι από τον δημιουργό του, αλλά (από ποιον;) να σταματήσουν οι πόλεμοι, να γίνουμε όλοι αδέλφια.

Τέλος πάντων, λέμε για τους δικούς μας μητροπολίτες. Τις φανατίλες. Ό,τι είναι ο Ολυμπιακός για τους βάζελους, έτσι είναι για τους σκληροπυρηνικους της ορθοδοξίας οι καθολικοί. Οι άνθρωποι με τη βοήθεια του Θεού βλέπουν μπάλα, δηλαδή έχουν πιάσει στον αέρα το γκολ πριν ακουμπήσει από μέσα τα δίχτυα

Διαβαστε ακομα: