ΟΙ ΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ, ΟΥΤΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑΝΕ

Από πιτσιρικάς σκεφτόμουν τι έχουν στο μυαλό τους οι τσολιάδες, έτσι ακίνητοι, σκέτο μάρμαρο το κορμί τους. Οι εύζωνοι. Δηλαδή; Οι έχοντες καλή ζώνη, Οι ζωσμένοι με ό,τι καλό. Το καλύτερο. Δεν μείνουμε στη λέξη, όμως.
Φυλάνε τιμητικά τον Άγνωστο Στρατιώτη. Οι τσολιάδες. Οι φουστανελοφόροι. Το ρούχο το φτιαγμένο από λευκό ύφασμα 36 μέτρων και 400 πιέτες. Κρατάει από την εποχή της τούρκικης σκλαβιάς.
Δεν μιλάει ο τσολιάς στην υπηρεσία του. Στη βάρδια του. Ούτε ένα χαμόγελο σπάει στο πρόσωπο. Ό,τι μαλακία του κάνει ο άλλος. Έχει εκπαιδευτεί γι' αυτό. Δεν κουνάει και τα μάτια του. Τίποτα δεν του τραβάει την προσοχή.
Η γκόμενα, η τουρίστρια θέλει να τον γνωρίσει, κάτι του ψιθυρίζει, διότι απαγορεύεται να τον ακουμπήσει, και απάντηση δεν παίρνει. Τον περιμένει αργότερα έξω από το στρατόπεδό του, μόνο έτσι έχει τύχη κάτι να προκύψει. Και προκύπτει, βέβαια. όταν ο τσολιάς έχει έξοδο.
Διαβαστε ακομα: