ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Πού να τους βρεις σήμερα τέτοιους. Τα διαμάντια δεν είναι πεταμένα στους δρόμους. Άντε να υπάρχουν δυο-τρεις, σίγουρα όχι περισσότεροι. Μιλάμε για Δημοσιογράφους με το δέλτα κεφαλαίο. Και τι να κάνουν αυτοί οι δυο-τρεις όταν δεν υπάρχει μέσο για να παίξουν μπάλα. Άσε. Και πως να υπάρχει μέσο για να κάνει Δημοσιογραφία με το δέλτα κεφαλαίο όταν δεν υπάρχουν αρκετοί αναγνώστες που να αντέξουν, που να γουστάρουν αληθινά με τη μεγάλη δημοσιογραφία. Άσε.

Γιώργος Μαύρος. Παγκόσμια προσωπικότητα. Παγκόσμια δύναμη. Παγκόσμια γνώση. Ό,τι σου λέω. Κι όταν σταμάτησε τη δουλειά, όταν δεν έγραφε σε εφημερίδα, ήταν πάντα Δημοσιογράφος. Σ' όλες τις διαπροσωπικές επαφές με δημόσια πρόσωπα λειτουργούσε ως Δημοσιογράφος. Κι όταν πέθανε, σα σήμερα 12 Νοεμβρίου, το 2007, λες δεν τον ήξεραν. Οι φυλλάδες, και οι σοβαροφανείς, φιλοξένησαν ένα ξερό, ένα τυπικό, αποστεωμένο βιογραφικό.

Σε δύο δημοσιογράφους σ' όλον τον κόσμο έδωσε συνέντευξη ο απεσταλμένος του Αλλάχ, ο ηγέτης της επανάστασης στο Ιράν με τις ευλογίες του προφήτη Μωάμεθ, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί. Ο ένας δημοσιογράφος ήταν ο Γιώργος Μαύρος, που είχε πάρει και την πρώτη συνέντευξη του Πολωνού ηγέτη της Αλληλεγγύης Λεχ Βαλέσα.

Το άλλο το αξιομνημόνευτο. Για πρώτη φορά στα τραπεζικά χρονικά της Ελβετίας έγινε γνωστός προσωπικός λογαριασμός καταθέτη. Άλλη μια παγκόσμια δημοσιογραφική επιτυχία του Μαύρου, το πραγματικό του όνομα ήταν Ματσανιώτης. Λέω για τα 2 εκ. δολάρια του Κοσκωτά που είχε καταθέσει στον αντιπρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Μένιο Κουτσόγιωργα. Αποκάλυψη του Μαύρου. Δημοσιογραφική επιτυχία του Μαύρου. Δεν είναι απαραίτητες οι λεπτομέρειες, γνωστές στους άμεσα ενδιαφερόμενους.

Το άλλο. Ο Μαύρος, κομουνιστής έως την τελευταία ημέρα της ζωής του, ξέθαψε στη Σιβηρία από τον τάφο του τον γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη και απόδειξε ότι δεν αυτοκτόνησε, αλλά ότι τον αυτοκτόνησαν. Επίσης, τα αρχεία του Δημοκρατικού Στρατού την εποχή του Εμφυλίου πολέμου τα ξετρύπωσε ο Μαύρος. Ο με το ψευδώνυμο “Σοφοκλής” καθημερινός σχολιαστής στον “ΦΙΛΑΘΛΟ” για το χρηματιστήριο, τότε, στα χρόνια της υστερίας στην οδό Σοφοκλέους.

Το τελευταίο. Άρρωστος γάβρος και αθεράπευτος τζογαδόρος ο μέχρι το θάνατό του έμμισθος προσωπικός σύμβουλος του εκάστοτε προέδρου της Εθνικής τράπεζας.

Διαβάστε ακόμα:

Ο μαέστρος του σινεμά