ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ Ο ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Απολύσεις, ξανά, στον Αντένα και τον ΔΟΛ, απολύσεις και αλλαγή ηγεσίας στον Πήγασο του Γ. Μπόμπολα, έντονος προβληματισμός στο Μέγκα για την καθίζηση της τηλεθέασης. Πυκνώνουν τα σύννεφα στον ουρανό των ΜΜΕ, την ώρα που πέφτουν κατακόρυφα οι κυκλοφορίες των εφημερίδων και οι διαφημίσεις στο σύνολο του ηλεκτρονικού Τύπου.

Τέλος εποχής ή μήπως αλλαγή σελίδας; Το λέω γιατί την ώρα που το μιντιακό σύστημα σχεδόν στο σύνολο του δείχνει να καταρρέει, το νεοπαγές συγκρότημα του Ν. Χατζηνικολάου ανεβαίνει κατακόρυφα. Να εφημερίδες ,να ραδιόφωνα, να sites. Βάζω στοίχημα ότι με τον αναδασμό των συχνοτήτων που εξήγγειλε η κυβέρνηση θα αποκτήσει και κανάλι. Τι κάνει, όμως τη διαφορά; Ότι κάνει τη διαφορά στο χώρο της πολιτικής. Το καινούργιο. Το καθαρό. Ή, για να μην θεωρηθεί ότι υπερβάλλω, αυτό που φαίνεται καθαρό.

Στην πολιτική ζούμε ήδη αυτή την αλλαγή. Με νέους ηγέτες και νέα κόμματα από τη μια και αποστρατείες ηχηρών ονομάτων από την άλλη. Στο χώρο του Τύπου, οι αλλαγές άρχισαν νωρίτερα με το κλείσιμο ιστορικών συγκροτημάτων και τη συρρίκνωση άλλων, έξαρση της ανεργίας των δημοσιογράφων και, τώρα τελευταία, το άνοιγμα χιλιάδων ενημερωτικών και μη sites που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς εξυπηρετούν.

Προσωπικά δίνω μεγάλη σημασία στην επιτυχία του εγχειρήματος Χατζηνικολάου για την ανάκαμψη, καθώς όλα δείχνουν ότι τίποτε δεν μπορούμε πια να περιμένουμε από τους λεγόμενους νταβατζήδες. Που μας έδωσαν μεν λεφτά, αλλά μας πήραν ό,τι πιο πολύτιμο είχαμε ...την παρθενιά. Και παρθενιά του δημοσιογράφου δεν είναι τίποτε άλλο από τον οίστρο που προκαλεί το κυνήγι της είδησης...

Χωρίς τον οίστρο δεν παράγεται δημοσιογραφικό προιόν. Ό,τι σερβίρεται είναι ένας λαπάς που δεν αξίζει ούτε να τον δοκιμάσεις. Εξ ου και η μεγάλη πτώση των κυκλοφοριών. Οι νταβατζήδες θα φύγουν, καθώς δεν υπάρχει άλλο ψητό.

Τα ΜΜΕ που αγόρασαν ήταν απλώς η γαρνιτούρα στο κυρίως γεύμα τους, τις κρατικές προμήθειες και τα δημόσια έργα. Δεν έχουμε να κάνουμε δηλαδή με τους παλιούς παραδοσιακούς εκδότες που πουλούσαν και την προσωπική τους περιουσία για να βοηθήσουν την εφημερίδα τους.

Μίλησα για παραδοσιακούς εκδότες και θυμήθηκα το εξής περιστατικό. Το 1974, νεοσσός τότε στη δημοσιογραφία, δέχθηκα μία σύσταση από τον εκδότη μου. Για μερικές μέρες, μου είπε συνωμοτικά, μην γράψεις τίποτε ενοχλητικό για τον υπουργό δημόσιας τάξης. Τον έχω παρακαλέσει, ξέρεις για μια μετάθεση αστυνομικού.

Ήταν η διαπλοκή της εποχής.

Διαβάστε ακόμα:

Οταν Στικούδη και Νομικού ανοίγουν τα πόδια!!!