ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ APODYTIRIAKIAS.GR

Χρόνια είναι και περνάνε. Όχι μόνον οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες. Και οι αιώνες φεύγουν και πάνε στο καλό, στον αγύριστο, μαζί τους αρπάζουν και ό,τι ωραίο κι άσχημο κάνουν κέφι.

Τα πέντε χρόνια του αποδυτηριάκια είναι παρελθόν. Έσκασε μύτη στο διαδίχτυο στις 21 Φεβρουαρίου σα σήμερα, το 2013. Είναι μία άλλη παρουσία, μία άλλη πορεία, μικρή σχέση με τον εφημεριδάκια αποδυτηριάκια. Ίδιος είσαι, όμως μοιάζεις διαφορετικός μ’ άλλο ρούχο, σ’ άλλο μέσο, κανάλι είναι, μικρόφωνο σε ραδιόφωνο, site.
Μια κουβέντα, για το κόσμο του ιντερνέτ. Το ξεβράκωμα. Αυτό είναι. Το διαδίκτυο για πρώτη φορά στο σύμπαν έφερε φάτσα κάρτα τον παγκόσμιο χάλια, ολοζώντανο μπροστά σου, να τον βλέπεις και να τον φτύνεις. Αυτό έγινε, ρε. Ο χάλιας σήκωσε ανάστημα με τα λεγόμενα social media. Και εσύ απέναντι του χάλια να κονταίνεις, να νοιώθεις περιθώριο, διότι τα ΜΜΕ, ολοφάνερο αυτό, κάνουν πεοθηλασμό στον χάλια, όχι σε σένα.

Από σήμερα, λοιπόν, ο apodytiriakias.gr μπήκε στον έκτο έτος του. Παραμύθια. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν υπήρξε ποτέ. Ο χρόνος είναι άχρονος, δεν τον ορίζουν οι ημέρες, οι ημερομηνίες, οι χρονολογίες.

Η αληθινή αξία στη ζωή, στην ύπαρξη σου είναι αναλλοίωτη απ’ αυτό που νοείται ως χρόνος. Δεν αλλάζει, δεν παλιώνει, δεν ανανεώνεται, δεν μεταμορφώνεται. Είσαι αυτό που είσαι, μαλάκας ή όχι, και στα 22 σου χρόνια και στα 47 και στα 75. Την αλήθεια της ζωής σου, το φως της ζωής σου, δεν θα το βρεις, αν το βρεις, επειδή θα... μεγαλώσεις. Με μια άλλη κουβέντα, είναι παπαριές ό,τι επηρεάζεται από το… μέτρημα του ανύπαρκτου χρόνου.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗ ΤΗΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ