ΟΤΑΝ ΕΔΙΩΞΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΙΒΕΤ ΤΟΝ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑ...

Με την ευκαιρία ότι σα σήμερα 30 Νοεμβρίου έσκασε μύτη στην πιάτσα ο αποδυτηριακιας, το 1982, όταν πρωτοκυκλοφόρησε η εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», παραθέτω τι είπαν για πάρτη μου κάποιες εξέχουσες το ίδιο με εμένα προσωπικότητες.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΓΑΜΑΛΙΗΛ (Γράφει από το υπόγειο του Ναού του Σολομώντος)

... Σύμφωνα με τα απόκρυφα κείμενα μας ο Αποδυτηριάκιας πρωτοεμφανίσθηκε στην αυλή του Φαραώ, την εποχή των Πυραμίδων, όμως έγινε γνωστός στο ιερατείο όταν πριν από 1.316 χρόνια εξεδιώχθη από το Θιβέτ… Στη σημερινή του διάσταση, όπως παίζει μπάλα στην εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ», ο λεγόμενος μας είναι αδιάφορος…Ακίνδυνος. Το εννοώ.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ (Γράφει από τα αποδυτήρια της Επιδαύρου)

Αυτόν τον κερατά που κρύβεται πίσω από τα ψευδώνυμο Ο Αποδυτηριάκιας τον παραδέχθηκα όταν πρώτος και μόνον αυτός μου ξεβράκωσε την εμπάθεια μου… Δεν περίμενα ποτέ ότι τελικώς θα γεννηθεί γραφιάς ταλαντούχος και δωρισμένος με την τρέλα της δημιουργίας αλλά και χωρίς τη χολή στα κείμενα του, στην κριτική του…
Ο άτιμος ο Αποδυτηριάκιας…, και χαλάλι του όσα πήρε και από μένα, και από τη μαστοριά τη δική μου…, στα χρόνια που τον διαβάζω δεν κατάφερα να τον τσακώσω ποτέ βρεγμένο, ούτε με μια σταγόνα από την κολυμπήθρα των δηλητήριων...

Πήδηξε κόσμο από τη στήλη του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» ο άθεος καριόλης, ρεζίλεψε άτομα, πόνεσε, μάτωσε με την πένα του, άλλοτε αυτή ήταν κατσαβίδι, άλλοτε φαλτσέτα, φώτισε την ατέλεια του ανθρώπινου γένους, μπήκε και σε εκτάρια φυλαγμένα από ηλεκτροφόρα καλώδια… Και τα έκανε όλα αυτά ξεπερνώντας τα όρια τα δικά μας, χωρίς καν να ακούσει τα κοχλάζοντα μαύρα υγρά μέσα του… Δούλεψε το νυστέρι στο κρεβάτι του ασθενούς με τον τρόπο του, διαφορετικά δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην αποστολή του.

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ (Γράφει από την Κόλαση)

Ζηλέυω τον Αποδυτηριάκια. Στον αιώνα δεν ξανασυνάντησα μέγα καλλιτέχνη τέτοιον αλήτη. Όλοι οι μαλάκες, γεννημένοι λαϊκιστές του κερατά, πήραν το μέρος του Γιάννη Αγιάννη και μόνον αυτός ο άτιμος ο Αποδυτηριάκιας, σα να είχε εκβιάσει νταηλίκι την ευλογία μου, συνέλαβε την αγωνία και την ηθική του Ιαβέρη… Ζυγίζω κάθε λέξη μέσα από τον τάφο μου..., η Ευρώπη κτίσθηκε τα τελευταία 200 χρόνια στηριζόμενη στο δημόσιο λειτουργό Ιαβέρη, χωρίς του οποίου τη συμβολή δεν θα μπορούσε να διαπρέψει ο αυτοδημιούργητος Αγιάννης.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (Γράφει πίσω από το μπερντέ…)

Στα αρχίδια μου..., που λέει και πολυχρονεμένος σας Αποδυτηριάκιας, ο μεγαλύτερος εχθρός της ιστορικής μου πορείας. Τον κύριο, λοιπόν, τον γράφω κανονικά, διότι με ξεμπροστιάζει σε κάθε ευκαιρία. Εγώ ο Καραγκιόζης είμαι αθάνατος και θα συνεχίζω να είμαι ζωντανός κι όχι μια σκιά, μάλιστα σαν πρωταγωνιστής στο ξευτυλέ Θέατρο της Ελλάδος.

Δεν του κάθεται με τίποτα του Αποδυτηριάκια και δεν θέλει να το χωνέψει ότι εγώ ο Καραγκιόζης, από Ανατολή μεριά προερχόμενος, είμαι ο πρώτος μετανάστης στην Ελλάδα που αγαπήθηκε από τον κόσμο, μάλιστα από την πιτσιρικαρία. Οι Έλληνες, με πρώτους τους κουλτουριάρηδές, γουστάρουν εμένα τον ανεπρόκοπο και τεμπέλη, τον ξυπόλυτο και λεχρίτη, τον αρχιψεύταρο, το λαμόγιο...

Άστον να λέει ο μοσιού Αποδυτηριάκιας που μ’ έχει αναδείξει στη πρώτη βρισιά στην Ελλάδα... Στα παπάρια μου.

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ (Γράφει από τον Παράδεισο)

Τον Αποδυτηριάκια που πρωτογνώρισα εγώ τον έκαψαν ζωντανό μετά από συνοπτική διαδικασία της Ιεράς Εξετάσεως. Αυτός ο σύγχρονος και διαχρονικός, με την πρώτη ματιά στα γραφτά του..., θα συμφωνήσεις..., είναι περιθώριο, θέλει να παραμείνει στο περιθώριο και επιδιώκει να σκανδαλίσει, να αιφνιδιάσει. Δεν είναι έτσι, όμως...

Λέει πράγματα ο κύριος Αποδυτηριάκιας που δυστυχέστατα δεν τα είχαμε κάν πλησιάσει εμείς και, μα τους Θεούς, πιθανότατα τώρα, στην άλλη μας ζωή, να μην τα σκαλίζαμε αν δεν μας τα έχωνε στο πρόσωπο τούτος ο σατανάς...

ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΕΝ (Γράφει χωρίς το σεντόνι του...)

Είναι ποιητής ο Αποδυτηριάκιας. Ποιεί την κοροϊδία..., το παλληκάρι δουλεύει τον κόσμο, χωρίς να βγάζει την ουρά του…, δηλαδή κάνει πλάκα και στον εαυτό του. Έχουμε να κάνουμε με τον απόλυτο αντιήρωα... Δεν σου ζητάει δικαίωση, τιμές, αμοιβές ο Αποδυτηριάκιας και δεν έχει πρόβλημα να τον πεις πράκτορα, άπιστο, ξεφτυλισμένο, άρρωστο. Προσωπικά, όπως αρκετοί αναγνώστες του, επηρεάστηκα τόσο από τα σεντόνια του, που κινδύνευσα να μπω, μόνος δίχως την παρέα του..., σε μονοπάτια επικίνδυνα, κατηφορικά, κατασκότεινα... Σε κάποια φάση, όμως, πέταξα το σεντόνι, ντύθηκα πάλι με τα δικά μου ρούχα και τον Αποδυτηριάκια τον παίζω από μακρυά...