Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ

Αποδυτηριάκια, γράφει κάποιος, δεν είσαι ο παλιός σεντονάτος ουδέτερος, είσαι ενάντιος της αριστεράς. Κάτι τέτοια λέει ο αναγνώστης και ούτε σκέφτηκα να του δώσω απάντηση. Να κάνω ένα σχόλιο, αφού κατά σύστημα αποφεύγω το διάλογο με όσους με διαβάζουν. Γιατί εύκολα κανείς να θεωρήσει ότι ο αποδυτηριάκιας απολογείται.

Γράφω αυτά που γράφω είτε γιατί έτσι νομίζω, είτε γιατί είμαι πουλημένος σε ύποπτα κέντρα ή σε αθώες συλλογικότητες, οπαδούς ομάδων, κομμάτων και σία. Δεν κατάλαβα. Γιατί να μην είναι πουλημένος κάποιος, έστω κι αν δεν χρηματίζεται, όταν τα γράφει με σκοπό να κολακέψει στημένους, στρατευμένους αναγνώστες;

Με χαρακτηρίζει ο αναγνώστης ότι δεν είμαι ουδέτερος. Μισώ την ουδετερότητα. Ποτέ δεν ήμουν ουδέτερος. Πάντα είχα γνώμη και δεν την έκρυβα. Κυρίως αισθανόμουν και ήμουν ανεξάρτητος, άλλο αυτό, δηλαδή δεν ένοιωθα καμιά υποχρέωση να πάω πάσο την άποψη των πολλών και των λίγων.

Λάθος κάνει ο αναγνώστης και για τη στάση μου απέναντι στον Τσίπρα. Δεν είμαι απλά εναντίον του, είμαι και πολύ εναντίον. Όχι ακριβώς προσωπικά με τον συριζαίο, όσο κυρίως με την κομματική του δραστηριότητα, και γι' αυτά που λέει και για εκείνα που δεν έκανε. Και δεν τον συγκρίνω με κανένα Μητσοτάκη. Μιλάμε πολιτικά, όχι ποδοσφαιρικά. Άλλο το γήπεδο, όπου είναι της πλάκας ο κριτικός να αποθεώνει ή να θάβει τη μια ομάδα χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν το πως έπαιξε η άλλη ομάδα.

Ο κάθε Τσίπρας κρίνεται ως Τσίπρας, όχι σε σύγκριση με τον κομματικό του αντίπαλο. Το ίδιο ο κάθε Μητσοτάκης. Δούλεψε τον κόσμο ο Τσίπρας. Το ότι κάποιοι. αρκετοί ψηφοφόροι θέλουν να ακούνε παραμύθια της Χαλιμάς, δεν αθωώνει τον Τσίπρα. Γι' αυτό όσο αναξιόπιστος είναι ο συριζαίος, άλλο τόσο, και περισσότερο είναι αυτοί που γουστάρουν το ψέμα. Αν δεν υπήρχε, άλλωστε, τόσο ισχυρό μέγεθος λαού να... απαιτεί τις εύκολες υποσχέσεις, δεν θα διαιωνιζόταν το φαινόμενο ο υποψήφιος πρωθυπουργός να αμολάει... δεσμεύσεις που πρώτα αυτός γνωρίζει ότι δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα.

Όσο για τον Τσίπρα. Τον ψήφισαν απελπισμένοι, όχι... αριστεροί. Όχι άτομα που δεν ήταν αριστεροί και ανακάλυψαν την αριστερά στον Σύριζα. Άρα δεν υπήρξε καμιά ''πρώτη φορά αριστερά''. Όταν, μάλιστα, κανένας Σύριζα δεν σκέφθηκε καν να πολιτευτεί αριστερά όταν έγινε κυβέρνηση. Προσπαθούσε να επιβιώσει κομματικά εντελώς ποδοσφαιρικά. Να λέει ότι οι προηγούμενοι τα είχαν διαλύσει όλα, άρα μην τους ξαναψηφίσετε.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΙ ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ''ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ'' ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ