ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΑΝΙΑΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Ο Καίσαρης, έτσι τον αποκαλούσα, Κώστας ήταν για την μάνα του, μπήκε με τη μια στη σχολή δημοσιογραφίας της φυλλάδας. Λάθος. Δεν χρειάστηκε να μπει, ήταν έτοιμος να διακονέψει το πνεύμα του ΄΄ΦΙΛΑΘΛΟΥ''.

Δεν γράφουμε για κάποιον, ούτε για ένα συγκεκριμένο γεγονός της καθημερινότητας. Με αφορμή τούτο και το άλλο γράφουμε τα δικά μας. Απλώνουμε στο χαρτί τη δική μας σκέψη. Ό,τι παίζει σήμερα γύρω μας είναι το ψωμοτύρι μας. Για να καυτηριάσουμε συμπεριφορές και ενέργειες κυρίως του κόσμου, όχι τόσου των επώνυμων. Στο φινάλε από μια άποψη και σε κάποιο βαθμό είναι κουτσομπολίστικο να τα χώνεις στον επώνυμο, στον φιρμάτο. Η μαγκιά είναι να ματώνεις τον κόσμο, να μην είσαι ενεργούμενο του.. Αυτή η δημοσιογραφία εύκολα παρεξηγείται. Να! Σε βγάζουν στημένο. Να!

Ο δημοσιογράφος Κώστας Καίσαρης χαιρόταν αυτό που έκανε. Ήταν ολοκληρωτικά δοσμένος. Τίποτα δεν ήταν πιο πάνω από το χειρόγραφο του. Κι όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τίποτα. Από τα κείμενα του, τα οποία με τα χρόνια ήταν όλο και καλύτερα. Δεν ξεκίνησε τη ζωή του με σκοπό να γίνει δημοσιογράφος. Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και μετά προέκυψε το πράμα. Ανορθόδοξα και μοιραία. Γεννήθηκε το 1949, εργαζόταν στον Ριζοσπάστη, όχι δημοσιογράφος, αλλά ήρθε έτσι η δουλειά κι άρχισε να γράφει ''τα αθλητικά'' στην κομματική εφημερίδα. Πέθανε 8 Οκτωβρίου 2019, μέχρι τα τελευταία του κρατούσε, με το γνωστό προσωπικό ύφος, δική του σελίδα στα Νέα

Θέμα φλέβας, που λέμε. Και καύλας, βέβαια. Ανοικτός ήταν ο κόσμος του λεγόμενου παρασκήνιου στο ποδόσφαιρο, και τον ρούφηξε. Υπήρξε μαθητής νυχτερινού σχολείου και είχε οπλιστεί με μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου στο νταραβέρι του με τους αλανιάρηδες στην πιάτσα της μπάλας. Πως αλλοιώς να βγάλει στη φόρα κανείς έναν κόσμο της νύχτας ή της ημέρας, άσχετο αυτό, αν δεν γνωρίσει από κοντά τους ανθρώπους του.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ GAY, ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ ΑΔΕΛΦΕΣ