ΔΕΝ ΟΡΜΑΣ ΕΠΑΝΩ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΤΣΕΤΑ

Η ασχήμια της βουλευτίνας, όπως εμφανίστηκε στη Βουλή, μία αποθέωση του λυπηρού και καταθλιπτικού στην πραγματικότητα αν προσέξεις το φουκαραδισμό στο ύφος της, μας πάει αιώνες πίσω. Η ασχήμια αποτυπώθηκε υπερβατικά και στις εποχές του μύθου, με Γοργόνες, Σειρήνες, Κένταυρους, τη Μέδουσα, τη Λερναία Ύδρα και άλλα τερατοειδή.

Έχω ένα ερώτημα άξιο να λογοκριθεί. Πρώτα, όμως, να αναφέρω τον Βολταίρο που έχει το δικό του ερώτημα και δίνει την απάντηση ο ίδιος: «Τι είναι πιο όμορφο για έναν βάτραχο; Μα, ο θηλυκός βάτραχος». Το ερώτημα του αποδυτηριάκια: Τι είναι το ωραίο για την κυρία βουλευτίνα; 

Οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης είχαν κωδικοποιήσει τις αναλογίες της ομορφιάς. Βλέπω το απαίσιο και δύσμορφο πρόσωπο της κυρίας βουλευτίνας, αυτό το μνημειώδες κεφάλι της, ένα ζωντανό ύμνο στην Ασχήμια, και κάνω τις παρατηρήσεις μου. Συγκρίνω, λοιπόν, την βουλευτίνα και το κάλλος, όπως το εννοούσε η αναγεννησιακή τέχνη.

Ένα, πλάτος προσώπου τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το πλάτος της μύτης. (Ξεχάστε τα όλα πάνω στη φάτσα της κυρίας, περιοριστείτε στη μύτη της, τι σας παραπέμπει;)

Δύο, ίδιο μέγεθος το ύψος του μετώπου με το μήκος της μύτης και η απόσταση από το πηγούνι μέχρι τη μύτη να είναι ίση με το ύψος του μετώπου.

Τρία, το πλάτος του στόματος μιάμισυ φορά μεγαλύτερο από το πλάτος της μύτης.

Οι αρχαίοι Έλληνες, οι πρώτοι στην Ιστορία της ανθρωπότητας, έθεσαν τους κανόνες της ομορφιάς, η οποία υπακούει στο Μέτρο, στο Κάλλος, στην Αρμονία. Ουδείς θα πει ότι οι αρχαίοι Έλληνες, που γι’ αυτούς η αισθητική ήταν τρόπος και νόημα ζωής, έμοιαζαν όλοι με τον Ερμή του Πραξιτέλους. Κάποιοι ίσως και πιο άσχημοι από την κακάσχημη κυρία βουλευτίνα. Δεν θα συναντούσες, όμως, ποτέ στην αρχαία εποχή, το μεσαίωνα, την αναγέννηση άνθρωπο μέσα  στη Βουλή σαν κι αυτό το αίσχος της κυρίας .

Για σκέψου να είσαι στη φυλακή, τέλος πάντων για κάποιο λόγο στην απομόνωση, και πεινασμένος σεξουαλικά να βρεις μπροστά σου την κυρία βουλευτίνα, έτσι όπως παρουσιάστηκε στη Βουλή. Μία αηδία. Μία λυπηρή φιγούρα, όμως παραμορφωμένη, λες και το κορίτσι ψαχνόταν μπροστά στον καθρέπτη τι να κάνει, πώς να ντυθεί, πώς να κουρέψει τα μαλλιά της, ώστε να τονίσει όσο γίνεται περισσότερο την ασχήμια της.

Λοιπόν. Τι κάνεις όταν έχεις μήνες αποχής. Έστω και σ’ αυτό το αναγουλιαστικό πράμα, λέω για την εν λόγω κυρία, θα ορμήσεις και η πρώτη σου σκέψη, φαντάζομαι, θα είναι να της ρίξεις μία πετσέτα στη μάπα. Να μην την βλέπεις. Όσο και να προσπαθεί να σου αντιστέκεται, εσύ κάνεις τη δουλειά σου, όμως προς Θεού, κρατάς σταθερά με το χέρι σου την πετσέτα, μην δεις αυτήν τη φάτσα και τρομάξεις, και πάρεις δρόμο.

Φρικάρανε κάποια μήντια από τη εμφάνιση, το look που λένε, της κυρίας στη Βουλή. Φοβερά πράγματα. Φρικτά πράγματα. Επειδή η βουλευτίνα ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει κι ήταν ένα σκέτο φρικιό. Ξυρισμένο κεφάλι από τη μία πάντα, μπερδεμένο στα χρώματα το μαλλί και φουσκωμένο σαν το μαλλί της γριάς, ένα πρόστυχο σε ποιότητα, στυλ μασκέ, ριχτό μπλουζάκι, κάτι ψυχεδελικά σκουλαρίκια απροσδιορίστου συμβολισμού. Μην πω κάτι άλλο. Φρίκη.

Η φρίκη αφορά τα ΜΜΕ, όχι την κυρία βουλευτίνα. Περιέγραψαν την απρεπή, την ασυνήθη κόμμωση και αμφίεσή της και δεν είπαν ένα λόγο για την ασχήμια της. Τι αηδιαστικό πράμα είναι αυτό, ρε. Μία φάτσα μεταλλαγμένης μάγισσας. Άσχημο πρόσωπο. Αποκρουστικό. Εφιαλτικό. Τερατώδες. Συχαμερό.