ΤΟ ΜΠΙΝΕΛΙΚΙ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΛΙΚΙ

Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να γίνει πρωθυπουργός και τι έκανε γι αυτό; Και το έκανε κάθε μέρα; Μα, κάθε μέρα! Κατηγορούσε τον πρωθυπουργό Σαμαρά. Εγώ τι κερδίζω μ’ αυτήν την «πολιτική» τακτική, την ολότελα πεζοδρομιακή, ρωτάω.

Το ίδιο, δηλαδή, που έκανε ο Σαμαράς ως αντιπολίτευση στον Γιώργο Παπανδρέου. Το ίδιο που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου στον Κώστα Καραμανλή. Το ίδιο που έκανε ο Καραμανλής στον Σημίτη. Το ίδιο και ο Κυριάκος στον Τσίπρα. Η συνταγή. Σίγουρα πράματα. Η άχαστη πατέντα. Τα χώνεις στον πρωθυπουργό για να πάρεις τη θέση του. Και να μην αφήνεις χώρο να ξετρυπώσει από πίσω κάποιος άλλος καμματάρχης. Μη σηκώσει μπόι αρχηγός άλλου κόμματος και γίνει αυτός αρχιεισαγγελέας κατήγορος του πρωθυπουργού.

Κουφό. Κι όμως πουλάει. Κάθε μέρα μπινελίκι. Αυτό είναι το διαβατήριο για να γίνει πρωθυπουργός ο κάθε. Η απόλυτη εγγύηση αρπαγής της εξουσίας. Και άσε το παραμύθι ότι θέλει να γίνει ο κυβερνήτης της χώρας για να... εφαρμόσει το πρόγραμμά του.

Πριν από 30 χρόνια ο αποδυτηριάκιας, πάντα μπροστά από τους αιώνες, είχε την ιδέα να αναλάβουν τα δέκα πιο σπουδαία υπουργεία της Ελλάδος οι δέκα κορυφαίοι Έλληνες επιχειρηματίες. Πρότεινε, δηλαδή, ο αποδυτηριάκιας αυτό που νομοτελειακά και παγκοσμίως θα συμβεί στο μέλλον. Η ιδιωτικοποίηση της πολιτικής ζωής, δηλαδή.

Γιατί δηλαδή, να μην είναι υπουργός ενέργειας ο Μυτιληναίος, ο Λάτσης οικονομίας, ο Βαρδινογιάννης βιομηχανίας, ένας εφοπλιστής ναυτιλίας, ένας μεγαλοξενοδόχος τουρισμού.

Εξ ορισμού είναι γελοίο κάποιος βουλευτής με το ψώνιο να ξαναψηφιστεί και στις προσεχείς εκλογές να αναλαμβάνει ανεύθυνα, και άσχετος ο ίδιος και χωρίς προηγούμενη θητεία στο συγκεκριμένο χώρο, να διαχειριστεί κυβερνητικά ένα τεράστιο μέγεθος που επηρεάζει την εθνική οικονομία.

Οι επιχειρηματίες κατέχουν το αντικείμενο τους, διαθέτουν ικανούς συνεργάτες και δεν έχουν άλλο στόχο παρά την κερδοφορία. Αντίθετα, ο πολιτικός σακατεύει οικονομικά τα μεγέθη ρίχνοντας κατά σύστημα τις ευθύνες στον προηγούμενο και τον... επόμενο.

Κυβέρνηση επιχειρηματιών με ένα βάθος χρόνου 10 ετών τουλάχιστον, δεν υπάρχει άλλη λύση. Και επειδή έχουμε δημοκρατία ας είναι υπόλογοι οι μπίζνεσμαν υπουργοί απέναντι σε κάποια ολιγομελή Γερουσία.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΥΤΕ ΤΑ ΟΡΓΙΑ ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟ SURVIVOR