ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΙΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Είσαι στον 21ο αιώνα και θα παίξεις με τον Μπρατ Πητ και τον Ρίτσαρντ Γκηρ στα νειάτα του. Χαμένος από χέρι είσαι αν βγεις στο γήπεδο με τον Ροδόλφο Βαλεντίνο ή κάποιον γκόμενο ξεπερασμένο. Βλέπεις σήμερα το πώς ήταν, τον τρόπο παιξίματος των παλαιών σταρ, και σε πιάνουν τα γέλια, αν δεν αλλάζεις κανάλι. Το ερωτικό τραγούδι μόλις πριν έναν αιώνα είναι κρυόπλαστο, καθόλου πιασιάρικο στα χρόνια μας.

Το καινούργιο. Στις θρησκείες και τις ιδεολογίες δεν χρειάζεται το καινούργιο. Παίζει το παλιό, το αιώνιο. Απλά με τους χρόνους και τους καιρούς ντύνεται μ’ άλλο κοστούμι. Στο σινεμά, ναι, το καινούργιο το ψάχνουν πάντα. Το ίδιο στη μόδα, στην πολιτική, στα ΜΜΕ, στη μουσική, στην αρχιτεκτονική, σ΄ όλα. Τα τσιτάτα αλλάζουν, φρεσκάρονται, αλλά επί της ουσίας λένε τα ίδια. Γιατί ο άνθρωπος είναι ίδιος. Και όσο υπάρχει δεν θα σταματήσει να γεννιέται ο ίδιος.

Γι’ αυτό και οι αριστεροί δεν μοιρολογάνε κανένα θάνατο της αριστεράς. Κανένα θάψιμο του κομουνισμού. Τίποτα δεν πέθανε, διότι τίποτα δεν γεννήθηκε. Δεν υπάρχει πεθαμένη και καταραμένη ιδεολογία. Απεναντίας, υπάρχει η ελπίδα της επιστροφής. Η ανάσταση των νεκρών. Η προσδοκία της επόμενης έλευσης. Με τον καινούργιο τρομοκράτη-μεσσία, ο οποίος με νέο ύφος, στυλ προσαρμοσμένο στην εποχή μας, θα πει τις ίδιες αλήθειες που δίδαξε ο Ιησούς.

Διαβαστε ακομα:

ΣΤΑ ΤΡΙΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΟΙΚΟΥ