ΟΥΤΕ ΣΠΑΣΟΥΑΡ, ΟΥΤΕ ΤΑΤΟΥΑΖ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Βγαίνει από τα αποδυτήρια η ομάδα. Μπροστά ο κάπταιν και ακολουθούν ο ένας ποδοσφαιριστής της ενδεκάδας πίσω από τον άλλον. Ένδεκα θέλει το παιχνίδι, ένδεκα θα στηθούν στη σέντρα. Ομάδα είναι, όχι κυβέρνηση να παίζουν όσοι υπουργοί και υφυπουργοί γουστάρει ο πρωθυπουργός. Παίζουν είπα; Λάθος! Αν παίζουν το πουλί τους ή κάτι άλλο οι κύριοι της κυβέρνησης το κάνουν κατά μόνας, δεν έχουν αντίπαλο στο υπουργείο τους. Και δεν υπάρχει διαιτητής ή δικαστής να τους κρίνει, να τους τιμωρήσει. Κανένα var, ούτε κάνουν παιχνίδι μπροστά σε κόσμο, σε θεατές στο γήπεδο ή να τους σημαδεύει γκρο πλάν η κάμερα.

Αλήθεια, η ΝΔ, που παίζει υποτίθεται την κυβέρνηση, είναι ομάδα κανονική; Το ίδιο ερώτημα ισχύει και για τον Σύριζα που αυτός παριστάνει την απέναντι ομάδα, αυτή της αντιπολίτευσης. Δεν νομίζω πως τα δυο κόμματα παρουσιάζουν ενδεκάδες ή δεκαεξάδες με παίκτες αξίας, δοκιμασμένους, και προπονημένους. Προετοιμασμένους στα καθήκοντα τους.

Είχε φτάσει προ των πυλών να κερδίσει τις εκλογές ο Τσίπρας και ψαχνόταν. Ποιους να κατεβάσει στο γήπεδο. Σε ποιους να αναθέσει τα υπουργεία. Έξι κομματικούς οικονομολόγους άλφα γραμμής είχε ο Σύριζα και το υπουργείο το έδωσε στον εξωκομματικό και περίεργο Βαρουφάκη. Το υπουργείο εξωτερικών σε κάποιον που δεν είχε εμπιστοσύνη, τον Κοτζιά. Το παιδείας στον Φίλη, που ο ένας δεν ήθελε να βλέπει τον άλλον.  Για να συμπληρώσει ομάδα έκανε μεταγραφές από το… ΠΑΣΟΚ, που λόγω της κομματικής του χρεοκοπίας πήρε τη θέση του ο… άφθαρτος σύριζας.

Τελικά, ο Τσίπρας, όπως κάθε κάπταιν στην πολιτική, τους ενδιαφέρει μόνο να σηκώσουν την κούπα. Ότι νικήσαμε, πήραμε το πρωτάθλημα. Το πήρες το πρωτάθλημα, σύντροφε Καραμανλή και Παπανδρέου και Τσίπρα, αλλά η ομάδα πάτωσε.