ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

Ένα, η ελευθερία του ατόμου. Το άλλο,  να μη βλάπτει ο ένας τον άλλον. Όχι, δηλαδή, να έχει κάποιος την ελευθερία να σκοτώνει, να κλέβει, να βρίζει. Να προκαλεί τη κάθε ζημιά στον άλλον, με όποιον τρόπο.

Υπάρχει και η Δικαιοσύνη. Η οποία, νομίζω, είναι μία, όχι δύο, ούτε περισσότερες. Η δε Δικαιοσύνη δεν ανήκει σε κάποιον, είναι υπεράνω. Παρακάτω.

Λέμε για τον απεργό πείνας. Ο οποίος έχει ένα αίτημα κόντρα στην απόφαση της Δικαιοσύνης. Εδώ τι κάνεις; Ή γράφεις στα παπάρια σου τη Δικαιοσύνη ή υποκύπτεις στον εκβιασμό του απεργού πείνας. «Αμάν, μην πεθάνει από την απεργία πείνας!». Τι σε κόφτει;

Η ενοχή! Νοιώθεις ένοχος σαν κοινωνία, σαν πολιτική έκφραση της κοινωνίας μην πεθάνει από ασιτία ένας κρατούμενος. Καταργείς τη Δικαιοσύνη, στέλνεις περίπατο τη Δικαιοσύνη και σαν κοινωνία νοιώθεις μεγαλύτερη ενοχή από την ενοχή του εγκληματία της απεργίας πείνας, ο οποίος εκβιάζει στα ίσα.

Διαβαστε ακομα:

ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ