Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΛΟΥΚΡΗΤΙΑΣ

Λουκρητία Βοργία. Μάλιστα, κύριε. Γι’ αυτήν την κυρία, την σεμνότατη και εναρετότατη το σημερινό σεντόνι με αφορμή τη γέννησή της σα σήμερα 18 Απριλίου, το 1480. Το οποίον αποδυτηριάκειον σενδόνιον, αμαρτωλότατον και χυδαιότατον, δεν έχει καμία σχέση με τα πεντακάθαρα και αγνότατα σεντόνια στα οποία ξάπλωνε η εν λόγω αριστοκράτισσα, που η πόρνη Ιστορία την έχει παρεξηγήσει, την έχει αδικήσει. Την καημενούλα την έχουν χαρακτηρίσει ως την μεγαλύτερη αρχιγαμιόλα της αιωνιότητος, τη μέγιστη στην πινακοθήκη των κορυφαίων νυμφομανών όλων των εποχών.

Ο αποδυτηριάκιας επιθυμεί σήμερα να κάνει το μεγάλο πήδημα. Και δεν γίνεται μεγάλο πήδημα, αξέχαστο και μαγικό, αν δεν πέσει πρώτα ξεβράκωμα. Η ιεροτελεστία της όλης διαδικασίας λαμβάνει χώρα σε σεντόνι, όχι στο όρθιο, ούτε κάτω στο χώμα. Και την τελευταία που θα ξεβρακώσω θα ’ναι η αθώα Λουκρητία Βοργία, η πιστή σύζυγος, της οποίας άρπαξαν τη τιμή και την σταύρωσαν οι πάντες, ιστορικοί και καλλιτέχνες, λογοτέχνες και ιεράρχες. Της χρέωσαν ό,τι πιο ανώμαλο έχει να επιδείξει η Ιστορία

Πριν από 530 χρόνια γεννήθηκε η Λουκρητία Βοργία. Έχει τεράστια σημασία η εποχή της και, κυρίως, το όνομά της. Όταν σε λένε Βοργία, όταν ανήκεις στην οικογένεια Βοργία, τότε δεν είναι είδηση ότι είσαι κάθαρμα του κερατά. Πριν, όμως, φθάσουμε σ’ αυτήν την πανίσχυρη και εξαιρετικά σκοτεινή οικογένεια, τους Βοργίες, και επειδή είπαμε να πιάσουμε τα πράγματα με μια σειρά, ας ξεκινήσουμε από τη γέννηση του κοριτσιού.

Δεν αγνοούμε τα γεγονότα, τα οποία άλλωστε δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Η Λουκρητία έρχεται στον κόσμο τρεις μόλις δεκαετίες μετά το τέλος του μεσαίωνα. Νόθα θυγατέρα ενός καριόλη που έγινε μέχρι και Πάπας της Ρώμης, και λόγω του υψηλού αξιώματός του εμποδίστηκε ίσως η καταμέτρηση όλων των μπαστάρδικων που έσπειρε. Η Λουκρητία αναγνωρίστηκε κανονική κόρη του Αλέξανδρου ΣΤ΄, αυτό είναι το παπικό όνομα του θετού πατέρα της. Επίσης αυτός ο πάπαρος με το γαμηστερό παπάρι αναγνώρισε κι είχε στο πλάι του τον γιο του Καίσαρα Βοργία. Άλλο απίστευτο, τεράστιας κλάσεως καθήκι.

Το ότι πηδούσανε την Λουκρητία πατέρας και αδελφός της δεν μας αφορά. Δεν είναι το θέμα μας αυτό. Αποδυτηριάκια διαβάζεις. Είναι δυνατόν να ασχολείται κοτζάμ σεντόνι μ’ αυτά τα ζητηματάκια; Συμβαίνουν κι αυτά. Πατέρας να πηδάει την κόρη του. Αδελφός να πηδάει τον αδελφό του. Είπαμε. Δεν είπαμε; Συμβαίνουν, και δεν αξίζουν ειδικής ανάλυσης σε σεντόνι. Να κάτσουν κοινωνιολόγοι και άλλοι σχετικοί να βρουν πόσοι ομοφυλόφιλοι άνδρες πρωτοπηδηχθήκανε από τον μεγαλύτερο αδελφό τους. Το ένα τα εκατό ή το 17%. Μ’ αυτά θα ασχοληθούμε; Δεν είναι αυτή η δουλειά μας.

Από τη Ισπανία, συγκεκριμένα την Αραγωνία, κρατάει η περιβόητη οικογένεια Βοργία, της οποίας ο ρόλος στην Ιταλία αναγνωρίζεται σημαντικός. Είπαμε. Πριν ακουμπήσουμε την Λουκρητία είναι απαραίτητο να δούμε τη φάρα της, αυτό το διαβολικό σόι που είχε το χάρισμα να παράγει αδίστακτους ευπατρίδες. Ο Ροδρίκο, ο πατέρας της Λουκρητίας, ανηψιός Πάπα, Πάπας κι αυτός μετά, ήταν ο πραγματικός αλλά και ο… «πνευματικός» πατέρας του, κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερου της Λουκρητίας, Καίσαρα. Μιλάμε και γαμώ τα καθάρματα. Μόνο να πούμε ότι ο Μακιαβέλι έγραψε το φοβερό έργο «Ηγεμόνας» διότι το εμπνεύστηκε από αυτόν τον αληταρά, τον τυχοδιώκτη Καίσαρα Βοργία, που πράγματι ήταν ένας τυραννικός ηγεμών και εκτός όλων των άλλων χρημάτισε και καρδινάλιος.

Εντάξει, δεν ξεχάσαμε την Λουκρητία, θα έρθει η σειρά της. Ο Καίσαρ Βοργίας είναι μαΙτρ της δολοπλοκίας. Μιλάμε για τον αδελφό της Λουκρητίας. Άπαικτος στην ίντριγκα. Έφαγε πολύ κόσμο πισώπλατα και με δηλητήρια. Είναι ο γκουρού στις δηλητηριάσεις. Επιστήμων στο αντικείμενο. Και λέμε ότι ο άνθρωπος, ο αιώνιος άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μέσα από τους Βοργίες όλων των εποχών διότι μιλάει η γαμημένη εξουσία. Γι’ αυτήν, για την εξουσία, γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα.

Και ακριβώς για την εξουσία, ας το πούμε για το πολιτικό συμφέρον, ο παλιόπουστας αυτός ο Ροδρίκο, ο μετέπειτα Πάπας, «έδωσε» την πανέμορφη κόρη του νύφη σε εξουσιαστή γαμπρό. Κι όταν βρήκε καλύτερο γαμπρό για την κόρη του, μάλλον για τον εαυτό του, για την προσωπική του εξουσιαστική, ο Ροδρίκο προσπάθησε να βγάλει παράνομο το πρώτο γάμο της Λουκρητίας, να τον ακυρώσει, προκειμένου να την καλοπαντρέψει πάλι.

Επανερχόμεθα στην Λουκρητία. Δεν είναι Μακιαβέλι ο αποδυτηριάκιας, ούτε Βίκτωρ Ουγκώ, που έγραψε βιβλίο για το πώς ο Καίσαρ Βοργίας δηλητηρίαζε αντιπάλους. Ούτε είμαι Ντονιτσέτι, που κι αυτός, για το ίδιο θέμα έγραψε όπερα. Όταν το τεντώσουμε το σεντόνι θα φωτιστούν άλλα πραγματάκια. Λοιπόν.

Η Λουκρητία είναι ξανθομάλλα. Κρατούμενο κι αυτό. Είπαμε. Ένα το κρατούμενο η εποχή της, δηλαδή ότι γεννήθηκε στα πρώτα χρόνια της Αναγέννησης. Δυο, ότι μεγάλωσε σε φημισμένη αριστοκρατική οικογένεια. Κορίτσι από σπίτι και με την προσωπική της αυλή, όχι μόνον υπηρέτες αλλά και προστατευόμενους απ’ αυτήν, καλλιτέχνες και ποιητές. Τρία, ότι είναι Βοργία. Και τέσσερα, ότι είναι ξανθιά. Σκέτη Αφροδίτη, δηλαδή. Ποιος μπορεί να φανταστεί μελαχροινή την θεά του έρωτα; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η θεά, για να είναι θεά, πρέπει να ’ναι ντυμένη στο λευκό δέρμα. Και για να έχει ανοικτόχρωμη επιδερμίδα δεν μπορεί παρά να είναι ξανθιά. Έτσι πάει. Δεν είναι μαλάκας ο Μποτιτσέλι που την ζωγράφισε με ξανθά μαλλιά την Αφροδίτη.

Από την εποχή της Λουκρητίας μέχρι σήμερα οι άνδρες γουστάρουν τις ξανθιές. Γιατί; Και διότι τους ανάβουν περισσότερο, αλλά κυρίως διότι το ξανθό μαλλί παραπέμπει στην πιο ηθική γυναίκα, στην αμόλυντη, στην παρθένα.Και στη λιγότερη απαιτητική. Μαλακίες, θα πεις. Λέμε τι ισχυρίζονται οι ερευνητές, οι επιστήμονες που την έχουν ψάξει τη δουλειά. Από τη μια οι γυναίκες επιθυμούν περισσότερο τους μελαχροινούς άνδρες διότι, όπως συμφωνούν οι ειδικοί, οι ξανθοί άνδρες δεν είναι τόσο αρρενωποί, τόσο δυνατοί, τόσο σεξουαλικοί. Και από την άλλη, οι μαλάκες οι άνδρες, που θέλουν αγάμητη και μαζεμένη τη γυναίκα, νομίζουν ότι έτσι είναι μια ξανθιά. Επειδή έχει περάσει ο μύθος ότι η ξανθομάλλα είναι ανόητη, μαλακισμένη, δυσκίνητη στο μυαλό.

Αγγελική μορφή η ξανθιά Λουκρητία. Κι όμως έβλεπε αρσενικό, φαντασιωνότανε το πράμα του και έλοιωνε. Τι να λέμε τώρα. Λέμε Λουκρητία Βοργία και μιλάμε για την γυναίκα που τον έπαιρνε και από τα αυτιά. Αχαλίνωτη. Πανλάγνα. Καμία σκέψη από το πρωί μέχρι το βράδυ εκτός από το γαμήσι. Κι αυτή την γυναίκα, την μεγαλύτερη ρουφήκτρα σε αμέτρητα πέη, ο πατέρας της, επειδή απουσίαζε από τη Ρώμη το καλοκαίρι του 1501, την έβαλε αντ’ αυτού κουμάντο στην Αγία Εδρα!!! Φοβερά πράγματα. Η μακράν πρώτη πιπόβια γυναίκα της Ιστορίας σε ηλικία 21 ετών αντικαθιστούσε ένα καλοκαίρι τον πάπα της Ρώμης.

Κι έρχονται σήμερα κάποιοι νεόκοποι μελετητές της Ιστορίας και θέλουν να κάνουν τη μεγάλη ανατροπή. Ότι η Λουκρητία δεν ήταν ψωλού, αλλά κορίτσι του κατηχητικού. Φοβερά πράγματα. Εδώ είμαστε. Πρέπει, λένε, να αποκατασταθεί η τιμή και η υπόληψη της Λουκρητίας Βοργία. Σιγά, ρε μάγκες. Δεν κατάλαβα. Τι ζόρι τραβάτε με την μητρομάνα την Λουκρητία;

Η κυρία Λουκρητία ήταν ακόρεστη. Στις πατούσες μου. Τι μ’ ενδιαφέρει εμένα του εκλεκτικού και σκεπτόμενου και ισορροπημένου αν μια κυρία, δούλα ή αφέντισσα, έχει συμπεριφορά πόρνης ή δεν το κάνει ούτε με τον άνδρα της; Καμιά, μα καμιά σημασία έχει ποια ήταν και τι ήθελε πραγματικά η κάθε κυρία, ο κάθε κύριος. Και γιατί να έχει σημασία αν ένα ιστορικό πρόσωπο δεν είναι έτσι όπως το καταγράφει η Ιστορία. Ποιο είναι το νόημα να καταδικάσουμε κάποιον ή να τον αποκαταστήσουμε μετά από πέντε και 15 αιώνες; Δεν είνααι ανάγκη η Ιστορία να λειτουργεί το πάνθεον. Στη θέα τα πάντα. Το σώου να τα έχει όλα στη μόστρα. Από το καλό μέχρι το κακό και ενδιάμεσα όλες τις αποχρώσεις. Μας αρκούν τα στερεότυπα της Ιστορίας. Τα κλισέ του καλού-κακού, του πατριώτη-προδότη, του ήρωα κι ας μην είναι ήρωας. Του βλάκα που θεωρείται μεγαλοφυής.

Αυτός είναι ο Δον Ζουάν, σου λέει η Ιστορία. Αυτός είναι ο Νέρων. Αυτή είναι η Λουκρητία Βοργία. Αυτή είναι η Μητέρα Τερέζα. Αυτός είναι ο ιεροεξεταστής Τορκεμάδα. Τι θα γίνει, δηλαδή; Θα έρθετε κάποιοι πονηροί και θα μας πείτε ότι η Κλεοπάτρα δεν ήταν βρωμοθήλυκο, ότι ο Στάλιν δεν ήταν δολοφόνος; Τίποτα δεν βγαίνει μ’ αυτό. Είπε ο Ιησούς Χριστός αυτό που είπε. Λοιπόν; Δεν βγαίνει τίποτα αν εσύ μου πεις ότι Δεν το είπε αυτό ο Χριστός. Όπως δεν βγαίνει τίποτα αν σου πω εγώ ότι κάνεις λάθος, ότι πράγματι το είπε ο Χριστός. Πλάκα κάνουμε; Όχι. Τι κάνουμε; Μπαίνουμε σε λούκι. Δεν θα προσκυνήσω τον Χριστό επειδή είπε αυτό που είπε. Ακόμα κι αν πράγματι είπε αυτό που τον έχει πιστώσει η Ιστορία, η μυθολογία, η ιδεολογία, η θρησκεία. Πρόσεξε τι διαβάζεις.

Αν, δηλαδή, το ίδιο που είπε ο Χριστός το είχε πει προηγουμένως κάποιος άλλος τότε θα έπρεπε να δοξολογήσω τον άλλον; Σε παρακαλώ. Ο Χριστός είπε μια κουβέντα. Έστω ότι την είπε. Έστω ότι δεν την είπε ο ίδιος, αλλά κάποιοι πονηροί μας είπαν ότι την είπε. Λοιπόν. Έστω ότι ο Τσήζας σου είπε μια αλήθεια. Μάλλον σου έδειξε ένα δρόμο. Και λοιπόν;

Είπε ο Χριστός, με μια κουβέντα, με δυο λέξεις Αγαπάτε αλλήλους. Αφήνουμε στην άκρη όσα άλλα πίστωσαν στον Ναζωραίο. Όλη τη διδασκαλία και τις τις εντολές του, τις παραβολές του. Η κεντρική του ατάκα είναι Μαλάκες άνθρωποι, δεν έχετε άλλη επιλογή παρά να αγαπάτε τον πλησίον σας. Είναι δυνατόν αυτό; Ποτέ των ποτών. Όταν μπαίνει μέσα στην κοινωνική ζωή των καταραμένων ανθρώπων το συμφέρον, η εξουσία, τότε πάει περίπατο η διδαχή του Χριστού. Και επειδή το παλληκάρι ήταν φωτισμένο, ήξερε πολύ καλά ότι αυτό που έλεγε δεν γίνεται. Όπως ήξερε ότι παρ’ ό,τι υιός Θεού δεν μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων. Ήξερε ότι ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος. Τι λέμε;

Στη Λουκρητία Βοργία είμαστε. Αφήστε ήσυχη την κοπέλλα, ρε. Κι αν δεν είστε νούμερα πέστε μας ποιο συμφέρον εξυπηρετείτε μ’ αυτήν την εκστρατεία να αγιοποιήσετε την κυρά της Φεράρα. Για λόγους τουριστικούς. Πιθανόν. Να τραβήξετε κόσμο στην περιοχή στήνοντας ένα νέο παραμύθι, προκαλώντας το ενδιαφέρον γύρω από το θρυλικό όνομα της Λουκρητίας, της δούκισσας της Φεράρα.

Έρχεσαι και μου λες κάτι πολύ σπουδαίο για τον ήλιο, για τη φύση, για την ιατρική, τον αθλητισμό, τα αστέρια, τη βροχή, την αρχιτεκτονική, τον Θεό, τη μουσική, για οτιδήποτε. Κι εγώ γιατί πρέπει να σε φτύσω ή να σε χειροκροτήσω; Όχι, δεν θα σε κυνηγήσω, ούτε θα σε προσκυνήσω; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Το είπες; Σύμφωνοι. Άστο στο τραπέζι, θα το σκεφθώ καμιά εικοσαριά χρόνια, πιθανόν και 87 χρόνια, και μετά θα καταλήξω αν είναι μια παπαριά ή κάτι το θεϊκό, το σοφό αυτό που μας είπες.

Κατ’ αρχήν δεν μου αρέσει να βγαίνεις στη γύρα για να μου πεις. Πές ό,τι έχεις να πεις, όμως μην απευθύνεσαι σε κανέναν. Ό,τι έχει κατέβει μέσα στο κεφάλι σου, ό,τι βλέπεις υψηλά και θες να φθάσεις σε εμένα ρίξτο στους ουρανούς. Πες το στα βουνά, στα δάση, στη θάλασσα. Δεν γίνεται, αν είναι σπουδαίο και αναγκαίο αυτό που είπες να μη φθάσει στα αυτιά μου. Δεν θα μου το δώσεις εσύ, όχι αυτό, εγώ θα το πάρω, γιατί αν πράγματι το χρειάζομαι διαχρονικά αυτό του είπες, θα μου το στείλουν οι άνεμοι και η δροσιά των εποχών.

Ο καθένας λέει το παραμύθι του. Παραμύθι είναι ότι η Λουκρητία ήταν ψωλαρπάκτρα. Ακόμα κι αν πράγματι η γυναίκα γαμιότανε κάθε βράδυ από τρεις διαφορετικούς άνδρες, ξεχωριστά και κουαρτέτο στη συνέχεια, είναι παραμύθι ο θρύλος και ο μύθος της διεφθαρμένης Λουκρητίας. Όπως επίσης παραμύθι είναι ότι η Λουκρητία δεν έχει καμιά σχέση με… μοιχεία. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Ό,τι δεν έχει σημασία, ακόμα κι αν είναι… αληθινό, πραγματικό, πρέπει να αντιμετωπίζεται στους αιώνες των αιώνων ως ψέμα, ως παραμύθι. Τελειώσαμε. Είναι η απόλυτη μαλακία, η απόλυτη γελοιοποίηση κάθε έννοιας αληθούς Ιστορίας να μας πει οποιοσδήποτε ότι η Λουκρητία είχε παντρευτεί δυο φορές κι όχι τρεις, ότι είχε γνωρίσει 17.514 εραστές κι όχι 47 ή ότι πέθανε αγάμητη σ’ ένα μοναστήρι.

Ποια Λουκρητία Βοργία; Μόνον γι’ αυτήν δεν αφιέρωσα το σεντόνι. Κι αν θαρρείτε πώς σκοτίστηκα για την εν λόγω κυρία τότε τζάμπα χάσατε την ώρα σας διαβάζοντας το κατεβατό.

Ξεχάστε όλους τους άλλους. Παρατήστε τους. Πρώτα αναγνωρίστε τον εαυτό σας. Δες, δηλαδή, τον γίγαντα που έχεις μέσα σου. Νοιώσε τον Θεό σου. Εσύ είσαι ο Θεός του σύμπαντος. Του δικού σου σύμπαντος που είναι απλωμένο μέσα σου. Ναι, μαλάκα. Έχεις κι εσύ τον ήλιο σου, τους πλανήτες σου. Κι αν θα σε πλησιάσουν κάποιοι να σε μπαλαμουτιάσουν, πες μια κουβέντα, Στις πατούσες μου. Μην ασχολήσαι με κανέναν, με τον Πούτιν και τον Ομπάμα, την παγκοσμιοποίηση και την κρίση, αφού είσαι ο υπεράνω, ο ιδιοκτήτης του σύμπαντος σου. Ο κηδεμόνας του εαυτού σου. Και άσε τους άλλους να πορεύονται με τον ηγεμόνα τους.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ