ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΡ, ΜΕΓΑΛΕ

Πολυτέλεια έχει χαρακτηρίσει τον τζόγο ο αποδυτηριάκιας. Είναι κάτι περιττό. Όχι, ακριβώς. Εννοώ ότι μπορείς να ζήσεις και χωρίς να παίξεις.

Με τον τζόγο κάνεις στον εαυτό σου μία προσφορά. Ένα δώρο. Μια ευκαιρία να βιώσεις τον πυρετό του παιχνιδιού. Και, βέβαια, θα πληρώσεις γι' αυτό που προσφέρεις στην πάρτη σου. Δεν το συζητάμε ότι οικονομικά στο συν - πλην αποκλείεται να βγεις κερδισμένος.

Αν, λοιπόν, χωνέψεις ότι είναι πράγματι μια πολυτέλεια που εσύ έχεις αποφασίσει να τρατάρεις τον εαυτό σου, τότε σου απαγορεύεται να αντιμετωπίσεις το παιχνίδι ως επιβίωση. Ότι θα βγάζεις μεροκάματο. Δεν γίνεται, όσο και να το έχεις παραμάθει το σπορ.

Αν αισθάνεσαι ότι το παιχνίδι δεν σε φτιάχνει, δεν είναι η πολυτέλεια, που λέγαμε, ρε παιδί μου, ε, τότε πήγαινε στο μπαρ. Παράγγειλε το ποτό σου. Χαλαρά. Δύο – τρεις σταγόνες, όχι περισσότερο. Ψύχραιμα.

Κι αν δεν σου γουστάρει το ποτό, έχε το μάτι σου σε καμιά σκόρπια γκόμενα. Αν είσαι δεν είσαι χαλασμένος από κέφια επειδή προς το παρόν είσαι μέσα, χαμένος. Όλο και κάτι θα ψαρέψεις. Κάποιοι τζογαδόροι συνοδεύονται από γυναίκα, άλλα δεν της δίνουν σημασία.

Έτσι που λες. Μην κάνεις δώρο στον εαυτό σου και βρεθείς... εκτός εαυτού. Κάνε παιχνίδι με τη σκέψη σε ευχάριστες εικόνες. Γκόμενες, τα παιδιά σου, μια συνάντηση που έχεις αύριο για να κλείσεις μια δουλειά. Κι όταν δεν σε θέλει, δεν σε πάει ή μη συνεχίζεις ή άλλαξε ταχύτητα. Κατέβασε στροφές, μέχρι να σου γυρίσει η ρέντα.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ, ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ