Ο ΜΕΛΙΣΑΝΝΙΔΗΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ, ΟΧΙ Ο 12ος ΠΑΙΚΤΗΣ

Ενενήντα δύο χρόνια ΑΕΚ, σήμερα. Εκατόν δύο χρόνια Άρης, χθες. Τα γενέθλια δύο λαοφιλέστατων ομάδων δεν μπορούν να συνοδευτούν με λαμπρές γιορτές, καθώς αμφότερες δεν βιώνουν τις καλύτερες ημέρες τους. Η μεν ΑΕΚ «επέστρεψε», ο δε Άρης δεν είναι καν στην πρώτη κατηγορία.

Στη πραγματικότητα η «εξαφάνιση» των δύο κιτρινόμαυρων ποδοσφαιρικών δυνάμεων αποτελεί υποβιβασμό του ίδιου του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Όταν μία ΑΕΚ και ένας Άρης δεν πρωταγωνιστούν στο μεγάλο πρωτάθλημα αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Μόνο ένα πράγμα. Ότι το ποδόσφαιρο νοσεί. Ότι το πρωτάθλημα, ο καθρέπτης του ποδοσφαίρου, είναι μία άρρωστη ιστορία.

Ο Μελισσανίδης, με την ευκαιρία των 90 χρόνων, πρόπερσι, είχε πει ότι η πτώση της ομάδος οφείλεται σε λάθη. Παραμύθια. Κανένα λάθος δεν έγινε. Αν βαφτίζουμε «λάθη» τον τυχοδιωκτισμό, την αλητεία, τις αρπακτές, την ανικανότητα των διοικήσεων τότε στην πραγματικότητα δίνουμε συγχωροχάρτια.

Ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο Άρης υποβιβάστηκαν από λάθη. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά των δύο ομάδων. Και το μέλλον των δύο ομάδων, άμεσο και μακρυνό, θα εξαρτηθεί από τις διοικήσεις τους. Όχι από τον 12ο παίκτη, τον κόσμο, που λένε. Το παιχνίδι δεν το κάνει το κόσμος. Όσα και να δώσει ο κόσμος δεν φτάνουν εάν το αφεντικό της ομάδος είναι ελάχιστος, άσχετος ή, κομπιναδόρος.

Διαβάστε ακόμα:

Γιατί ο Ζήτα είχε στο περίμενε τον Τίγρη