ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΟ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ
Ας μην κάνουμε το σεναριογράφο. Ας μιλήσουμε χωρίς κρυφτούλι. Ο Αλαφούζος δεν έχει σταματήσει να μιλάει για την εγκληματική οργάνωση στο πρωτάθλημα. Σε κάθε ευκαιρία.
Και όχι μόνον μετά από αγώνες, αλλά και στο ημίχρονο, όπως και πριν γίνει το παιχνίδι. Και ότι τα νήματα της οργάνωσης, του παρασκηνίου τα κινεί ο Μαρινάκης. Όχι ο Σαββίδης, όχι ο Κομπότης, ο Μπέος, ο Ψωμιάδης, αυτοί οι δύο είναι στην αποστρατεία.
Έχουν βάση οι καταγγελίες του Αλαφούζου; Μήπως είναι υπερβολικός ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Μήπως το παρατραβάει για να δικαιολογεί τις αγωνιστικές αποτυχίες της
ομάδας του, αλλά και το φτωχό ρόστερ της.
Δεν είναι εκεί το θέμα. Ούτε ωφελεί ο «αντίλογος» στον «αντιστασιακό» λόγο του Αλαφούζου. Θα μπορούσε, δηλαδή, κάποιος να πει ότι είναι μάλλον παράλογο ο Μαρινάκης να συνεχίζει να κυνηγάει τον Παναθηναϊκό όταν πλέον δεν απειλείται ο Ολυμπικός. Με περισσότερους από δέκα βαθμούς διαφορά γιατί να θέλει να βάλει τρικλοποδιά στον Παναθηναϊκό κι έτσι να εκτεθεί ο πρόεδρος του Ολυμπιακού;
Είπαμε. Δεν βγαίνει τίποτα αν κάποιος συμφωνεί ή, διαφωνεί με τον Αλαφούζο. Αυτό που αξίζει να σημειώσει κανείς είναι ότι έτσι ή, αλλοιώς τη ζημιά την παθαίνει ο Παναθηναϊκός διπλή ζημιά. Και γιατί του βάζει κωλοδάκτυλα η διαιτησία και γιατί στην ομάδα, με προεδρική βούλα, παίζει ασυλία για τις αγωνιστικές αποτυχίες. Τι ευθύνη να έχει ο Αναστασίου, αλλά και οι παίκτες, όταν τους στήνει ο Μαρινάκης με τα κοράκια. Ο οποίος Μαρινάκης, πονηρός όπως είναι, θολώνει τα νερά επειδή σε κάποια ματς ευνοείται από τη διαιτησία ο Παναθηναϊκός.
Να μιλήσουμε σοβαρά. Με Αλαφούζο αφεντικό ο μεταπολυμετοχικός Παναθηναϊκός βρήκε έναν ιστορικά αταίριαστο ρόλο, αυτόν «του λαϊκού αγωνιστή» απέναντι στην κυριαρχία του
δερβέναγα Μαρινάκη. Ο κίνδυνος «μετάλλαξης» της παραδοσιακής ταυτότητας του Παναθηναϊκού, όσο είναι αχόρταγος ο χοντρός εφοπλιστής, είναι ορατός.
Διαβάστε ακόμα: