ΑΣ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΦΙΡΜΑ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ

''Και του χρόνου. Το έργο θα το ξαναδούμε και του χρόνου. Δεν είναι ευχή αυτό που λέω, είναι μια πραγματικότητα. Αυτή είναι η κουβέντα μου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ένα χρόνο πριν, λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 17ης Σεπτεμβρίου, σα σήμερα το 2013''.

Αυτά έγραφα το 2014, πρώτη επέτειο του φόνου. ''Και του χρόνου...''. Είπαν ό,τι είπαν, έγραψαν ό,τι έγραψαν για το χαμό του παλληκαριού ένα χρόνο μετά, αλλά οι επαγγελματίες όσο τους παίρνει θα επανέρχονται με την ίδια κασέτα. Ανάλογα με το κλίμα, με το σκηνικό που θα παίζει στο λεγόμενο χώρο της πολιτικής, οι επαγγελματίες θα κρατάνε ζωντανό ή θα ψιλοξεχάσουν τον Παύλο Φύσσα, που τον έφαγε μπαμπέσικα ένας χρυσαυγίτης.

Κανένα πρόβλημα που ο αδικοχαμένος Φύσσας δεν ήταν φίρμα. Ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, ένας πολιτικός όπως συνέβαινε σ’ άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν. Οι επαγγελματίες κάνουν τη δουλειά τους και μ’ έναν άγνωστο, όπως ο Φύσσας, αρκεί που ήταν πολιτικοποιημένος.

Ο πατέρας του Παύλου Φύσσα το είχε καταγγείλει. Ότι γίνεται πολιτική εκμετάλλευση με το θάνατο του γιού του. Είπαμε. Ένα κάθαρμα, ο δολοφόνος του Φύσσα, είναι το λουκούμι στο δικό τους παιχνίδι που κάνουν όσοι εκμεταλλεύονται το κακό, την άδικη μοίρα του μακαρίτη. 

Διαβάστε ακόμα:

Ηταν και ρουφιάνικη η «φιλική εταιρεία»