ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΖΩΗ!

Γράφει η Amodini Κωστάκη

Tα 100 στρέμματα των Λιπασμάτων Δραπετσώνας, όπως και άλλα σημεία της περιοχής με μισοερειπωμένα κτίρια, παράγκες Ρομά κλπ., είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για μια άλλη πολιτική, για άλλες συνεργατικές λύσεις.

Σε συνεργασία με τον τοπικό δήμο, με τους κατοίκους και με υποστηρικτές από τις γύρω περιοχές. Ενα πολιτιστικό Βιομηχανικό Πάρκο είναι εφικτό και δεν χρειάζεται "έγκριση" από κανέναν. Τι εννοώ; Δημιουργείται μέσα από πρωτοβουλία πολιτών μια ομάδα για αυτοδιαχείριση της περιοχής.

Επιλέγεται από την ομάδα , σε συνεργασία και με τις ευλογίες του Δήμου, ένα κτίριο από τα ερείπια, ξεκινά η διαμόρφωση του ως πολιτιστικού πολυχώρου με γκράφιτι, παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις φυτεύεται ο γύρω χώρος, γίνονται εργαστήρια κάθε είδους ( από βιολογικές καλλιέργειες, φιλικές για το περιβάλλον τεχνολογίες, μη βίαιη επικοινωνία, συμμετοχική ηγεσία και τόσα άλλα), ζωντανεύει, μαθαίνει όλη η Ελλάδα τι γίνεται εκεί. Λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά.

Ετσι ξεκίνησαν λίγο ως πολύ όλες οι αλληλέγγυες δομές στην Ελλάδα. Για μένα το σημαντικό είναι να εστιάζει κάποιος σε κάτι θετικό και δημιουργικό που εμπνέει τον κόσμο ν'ασχοληθεί, έστω και με το να πάει να πιει έναν καφέ εκεί!

Η μεγάλη πρόκληση είναι να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι που θα συμμετέχουν μ' έναν διαφορετικό τρόπο, δημιουργώντας κάτι πρότυπο, συνεργατικά, μέσα από την απόλυτη εγκατάλειψη και παρακμή!

Διαβάστε ακόμα:

Ποιοι θέλουν την Αθήνα, Βενετία της Μεσογείου