ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΜΕ 2.000 ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ

 

Όσοι είναι 20 και 30 χρονών σήμερα είναι δύσκολο να φανταστούν την Ελλάδα, στην πραγματικότητα μια άλλη χώρα, πριν από 50 χρόνια. Μια Ελλάδα, η οποία μέχρι τότε, το 1966, δεν είχε γνωρίσει την τηλεόραση. Δεν είχε παραδοθεί στην τηλεόραση...

Σα σήμερα, στις 23 Φεβρουαρίου, εγκαινιάστηκε η ελληνική, κρατική βέβαια, τηλεόραση μ΄ένα δοκιμαστικό πρόγραμμα δύο μόλις ωρών, από τις εξήμισυ το απόγευμα μέχρι τις 8.30 μ.μ. Το δίωρο έβγαινε κάθε μέρα σ' ένα πρόχειρο στούντιο στο κτήριο του ΟΤΕ.

Για την Ιστορία, να το πρόγραμμα της πρεμιέρας: Διεθνή επίκαιρα. Η ζωντανή εκπομπή «Για σας, κυρία μου». Ένα ντοκυμανταίρ από την Αυστραλία, κι ένα για τον Βρετανό γλύπτη Χένρυ Μουρ. Μια μουσική εκπομπή. Και η βραζιλιάνικη ταινία μικρού μήκους «Ο κλέφτης». Η επίσημη έναρξη της ελληνικής τηλεόρασης έγινε τέσσερις ημέρες αργότερα, την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 1966.

Υπολογίζεται ότι την πρώτη ημέρα που έσκασε στον αέρα η ελληνική τηλεόραση είδαν το πρόγραμμα όχι περισσότεροι από 2.000 Αθηναίοι. Μια συσκευή τηλεόρασης κόστιζε από 5 μέχρι 12.000 δραχμές, δηλαδή από 15 έως 35 ευρώ, αν μπορεί να γίνει σύγκριση της αγοραστικής αξίας των δύο νομισμάτων σε τόσο διαφορετικές εποχές.

Την καλησπέρα στους τηλεθεατές του ΕΙΡ πριν 51 χρόνια είπε η κυρία Ελένη Κυπραίου, η οποία είχε εργαστεί στην γαλλική τηλεόραση. Πριν από δύο χρόνια η κυρία Ελένη Κυπραίου σε συνέντευξή της στο «Βήμα» ανέφερε κάποια πράγματα, προσφορά λέω εγώ στους ιστορικούς, για τη γέννηση της τηλεόρασης στην Ελλάδα.

«Δεν παρακολουθώ πλέον τηλεόραση. Καθόλου. Πληροφορούμαι τις ειδήσεις μέσω του Διαδικτύου. Με ενοχλεί ο εκχυδαϊσμός της ελληνικής γλώσσας. Το πρόβλημά μου είναι κυρίως αισθητικό. Για εμάς το πιο σημαντικό ήταν ο σεβασμός που είχαμε, το χρέος να αντιμετωπίσουμε το κοινό με ευπρέπεια, διότι μπαίναμε μέσα στα σπίτια τους.»

Η ελληνική τηλεόραση στήθηκε χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Μιχάλη Γιαννακάκου, ο οποίος ήταν στο ραδιόφωνο ο εκφωνητής των ποδοσφαιρικών αγώνων. Αυτός δημιούργησε το Β' και το Γ' πρόγραμμα στο ραδιόφωνο. Ο Γιαννακάκος διώχθηκε από το πολιτικό κατεστημένο, από τη δικτατορία και τα κόμματα... Σπάνια αναφέρεται η συμβολή του».

Διαβάστε ακόμα:

Πάντα θα είναι εφημεριδάκιας ο αποδυτηριάκιας