ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΕ, ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΟΜΑΔΑ ΕΧΕΙΣ;

Γεγονός. Συνέβη όταν για πρώτη φορά έπιασα δουλειά σε πολιτική εφημερίδα. Εποχή που υπήρχαν δυο μονάχα αθλητικές εφημερίδες και καμία δεκαπενταριά πολιτικές. Σπουδαίο τότε, παράσημο στο πέτο ήταν για αθλητικό συντάκτη να τον καλέσει πολιτική εφημερίδα.

Πρώτη ημέρα, πρώτη στιγμή κυριολεκτικά που μπήκα στο γραφείο και ο διευθυντής του αθλητικού τμήματος της πολιτικής εφημερίδας με ρωτάει ''Τι ομάδα είσαι;''.

Όπως το λέω. Πριν μου πει οτιδήποτε άλλο, πριν με ρωτήσει οτιδήποτε άλλο, ο άνθρωπος σα να ήταν ο αρχιεπίσκοπος, σα να ήταν εξομολόγος, ήθελε να μάθει με ποιον άγιο είμαι. Με τον άγιο Φανούριο, την οσία Πολυξένη, τον μάρτυρα Ποτάπιο.

Αν είσαι πιστός πρώτα σ' ενδιαφέρει η θρησκεία. Όχι να είσαι με τον άγιο Σουλπίκιο και τον οσιομάρτυρα Αγησίλαο και μετά να είσαι, αν πράγματι είσαι με τον Θεό. Και Θεός είναι το ποδόσφαιρο. Έτσι λέω εγώ. Δεν είσαι πιστός του ποδοσφαίρου αν την γράφεις τη θρησκεία και τη βρίσκεις μονάχα με έναν άγιο, μόνον με τον ΠΑΟΚ ή την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό.

Αναφέρομαι στο περιστατικό όχι για τίποτα άλλο, παρά μεταφέρω το κλίμα μιας άλλης εποχής. Ο άνθρωπος, λέω για τον διευθυντή του αθλητικού τμήματος, δεν μου έκανε ανάκριση, ήθελε να πληροφορηθεί από τον καινούργιο τι βιόλα βαράει. Ίσως ποιες ήταν οι σχέσεις μου στο κύκλωμα, ποιες οι δεσμεύσεις μου.

Έγραψα «μιας άλλης εποχής». Μαλακία μου. Τα πράγματα είναι τα ίδια. Πάλι μαλακία έκανα. Χειρώτερα είναι σήμερα. Ο οπαδισμός των δημοσιογράφων είναι πιο νοσηρός, μάλλον περισσότερο συμφεροντολογικός.

Διαβάστε ακόμα:

«ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΩ ΜΕ… ΕΡΕΘΙΖΕΙ»